Pismo święte jako poradnik życiowy część 3

<<-- Przejdź do części 1

Radość serca jest życiem człowieka, a wesołość męża przedłuża dni jego. (30,22)

Zazdrość i gniew skracają dni, a zmartwienie sprowadza przedwczesną starość. (30,24)

Nic nie czyń bez zastanowienia, a nie będziesz żałował swego czynu. (32,19)

Synu, w życiu doświadczaj siebie samego, patrz, co jest złem dla ciebie, i tego sobie odmów! Nie wszystko służy wszystkim i nie każdy we wszystkim ma upodobanie. (37,27-28)

Nad córką zuchwałą wzmocnij czuwanie, aby nie uczyniła z ciebie pośmiewiska dla wrogów, przedmiotu gadania w mieście i zbiegowiska pospólstwa i by ci nie przyniosła wstydu wśród wielkiego tłumu. Nie pokazuj jej piękności jakiemukolwiek mężczyźnie ani nie pozwalaj jej przebywać z mężatkami! Jak bowiem z odzienia wychodzą mole, tak przewrotność kobiety – z jednej na drugą. (42,11-13)

Nigdy nie powtarzaj słów zasłyszanych, a nic na tym nie stracisz. Nie mów ich ani przyjacielowi, ani wrogowi, i jeśli to nie będzie grzechem dla ciebie, nie wyjawiaj! Gdyż wysłuchają, ale unikać cię będą, a w swoim czasie okażą ci nienawiść. Posłyszałeś słowo? Niech umrze z tobą! Nie obawiaj się – nie rozsadzi ciebie. Głupi z powodu słowa usłyszanego czuć będzie boleści jak rodząca z powodu dziecięcia. Jak strzała tkwiąca w mięsistym udzie, tak słowa we wnętrzu głupiego. Upomnij przyjaciela, aby tak nie czynił, a jeśliby uczynił, by już nie powtórzył czynu. Upomnij bliźniego, aby tak nie mówił, a jeśliby już powiedział, aby nie powtarzał. Upomnij przyjaciela, często bowiem rzuca się oszczerstwa, i nie wierz każdemu słowu! Czasem się ktoś poślizgnął, ale nieświadomie, i któż nie zgrzeszył swym językiem? (19,7-16)

Ani synowi, ani żonie, ani bratu, ani przyjacielowi nie dawaj władzy nad sobą za życia, nie oddawaj też twoich dostatków komu innemu, abyś pożałowawszy tego, nie musiał o nie prosić. Póki żyjesz i tchnienie jest w tobie, nikomu nie dawaj nad sobą władzy. Lepszą jest bowiem rzeczą, żeby dzieci ciebie prosiły, niż żebyś ty patrzył na ręce swych synów. W każdym czynie bądź tym, który góruje, i nie przynoś ujmy swej sławie! W dniu kończącym dni twego życia i w chwili śmierci rozdaj [swoje] dziedzictwo! (33,20-24)

Pismo święte jako poradnik życiowy część 2

<<-- Przejdź do części 1

Nie uchybiaj ani w wielkich, ani w małych rzeczach, i nie stawaj się wrogiem zamiast być przyjacielem. (5,15)

Miła mowa pomnaża przyjaciół, a język uprzejmy pomnaża miłe pozdrowienia. (6,5)

Żyjących z tobą w pokoju może być wielu, ale gdy idzie o doradców, [niech będzie] jeden z tysiąca! (6,6)

Nie ociągaj się z odwiedzeniem chorego człowieka, albowiem za to będą cię miłować. (7,35)

Nie sprzeczaj się z człowiekiem potężnym, abyś przypadkiem nie wpadł w jego ręce. Nie spieraj się z człowiekiem bogatym, by nie przeciwstawił ci ciężaru [złota]. Złoto bowiem zgubiło wielu i serca królów uwiodło. Nie sprzeczaj się z człowiekiem gadatliwym i nie dorzucaj drew do jego ognia! (8,1-3)

Nie wyruszaj w drogę z człowiekiem nieroztropnie odważnym, aby ci nie był ciężarem: on bowiem według swej woli będzie postępować i mógłbyś zginąć przez jego szaleństwo. (8,15)

Nie wadź się z popędliwym i nie wędruj z nim przez pustynię, albowiem krew w oczach jego jest niczym, a zabije cię tam, gdzie nie będzie pomocy. (8,16)

Nie naradzaj się z głupim, bo nie potrafi rozmowy zachować w tajemnicy. (8,17)

Wobec obcego nie zdradzaj tajemnic, nie wiesz bowiem, co wymyśli. (8,18)

Nie zaprzedawaj kobiecie swej duszy, by się nie wyniosła nad twoją władzę. (9,2)

Nie wychodź na spotkanie kobiety rozpustnej, byś nie wpadł w jej sidła. (9,3)

Odwróć oko od pięknej kobiety, a nie przyglądaj się obcej piękności: przez piękność kobiety wielu zeszło na złe drogi, przez nią bowiem miłość namiętna rozpala się jak ogień. (9,8)

Nie wychwalaj męża z powodu jego pięknej postawy ani się nie brzydź człowiekiem z powodu jego wyglądu. Mała jest pszczoła wśród latających stworzeń, lecz owoc jej ma pierwszeństwo pośród słodyczy. (11,2-3)

Nie chlub się ubraniem, które cię okrywa, a w dniu twej chwały nie bądź zarozumiały: zdumiewające są bowiem dzieła Pana i zakryte sprawy Jego przed ludźmi. Wielu poniżonych zasiadło na tronie, i ten, o którym nikt nie myślał, nosił koronę. Wielu panujących bardzo zelżono i władców wydano w ręce obcych. (11,4-6)

Nie oskarżaj, zanim dokładnie nie zbadasz, najpierw zastanów się, a dopiero potem udzielaj nagany. (11,7)

Nie odpowiadaj, zanim nie wysłuchasz, a w środek mów nie wpadaj! (11,8)

Pismo święte jako poradnik życiowy część 1

W poradniku pt. „Ucz się na błędach” wykazywaliśmy, jak ważne jest korzystanie z tzw. mądrości pokoleń. Kształtowanie swojego życia poprzez uczenie się na cudzych błędach to najlepsza metoda, jaką możemy dla siebie wybrać. Co jakiś czas na łamach tego bloga rekomendujemy różne książki i zbiory mądrości pomocne w zmianie lub poprawie swego życia. Dzisiaj kolejna, dość niezwykła pozycja: Pismo święte.

 

Porady życiowe zawarte w Piśmie świętym

Dla wielu osób Biblia kojarzy się tylko z księgą religijną, która mówi o Bogu i wierze. Część z tych osób, nawet wierzących, na hasło „Pismo święte” odczuwa wręcz jakąś podświadomą niechęć i zniesmaczenie, być może kojarząc je ze Świadkami Jehowy czy czymś innym, równie negatywnym.

Biblia nie jest tylko księgą religijną, jak mogłoby się wydawać, choć w przeważającej części rzeczywiście taką jest. Mamy w niej jednak zbiór kilku ksiąg mądrościowych, które zawierają cenne wskazówki na temat tego, jak żyć i jak prowadzić swoje życie. Jest to zapisana mądrość pokoleń, która od kilku tysięcy lat nic nie straciła na swojej aktualności. Jej bezwzględną wartością jest uniwersalizm – stosować ją może bowiem każdy, nawet niewierzący, bo Życie jest tylko jedno, i to, co dobre jest dla jednego, będzie dobre także i dla drugiego. Do tego punktu wiedza jest wspólna dla wszystkich ludzi, drogi rozchodzą się dopiero w stosunku do wiary: osoby wierzące idą dalej inną drogą, a osoby niewierzące idą inną.

Zapomnijmy na chwilę o wymiarze religijnym, o wszystkich swoich uprzedzeniach i niechęciach, i sięgnijmy po Pismo święte, jako wiedzę pokoleń, którą zostawili dla nas ci, którzy żyli przed nami. Oni już doświadczyli to, co my teraz doświadczamy lub będziemy doświadczać. Skorzystajmy z ich wiedzy, bo wiedza to naprawdę bardzo przydatna. Niejeden pewnie zdziwi się, że takie cenne uwagi na temat życia zapisane są w Biblii i zmieni swoje zdanie na jej temat.

Na zakończenie, tradycyjnie, prezentujemy przegląd co niektórych fragmentów, aby dać pogląd na wartość zawartych w Piśmie świętym rad.

Księga Przysłów

Do mrówki się udaj, leniwcze, patrz na jej drogi – bądź mądry: nie znajdziesz u niej zwierzchnika ni stróża żadnego, ni pana, a w lecie gromadzi swą żywność i zbiera swój pokarm we żniwa. Jak długo, leniwcze, chcesz leżeć? A kiedyż ze snu powstaniesz? Trochę snu i trochę drzemania, trochę założenia rąk, aby zasnąć: a przyjdzie na ciebie nędza jak włóczęga i niedostatek – jak biedak żebrzący. (6,6-11)

Kto poucza szydercę, ściąga na siebie wzgardę, strofując nieprawego, sam sobie szkodzi. Nie strofuj szydercy, by cię nie znienawidził, strofuj mądrego, a będzie cię kochał. (9,7-9)

Nienawiść wznieca kłótnię, miłość wszelki błąd ukrywa.(10,12)

Kto za drugiego ręczy, w zło wpadnie, kto poręczać nie lubi – bezpieczny. (11,15)

Głupi uważa swą drogę za słuszną, ale rozważny posłucha rady. (12,15)

Mądry się boi, od złego ucieka, a głupi się unosi, czuje się pewnym. (14,16)

Życiem dla ciała jest serce spokojne, próchnieniem kości jest namiętność. (14,30)

Odpowiedź łagodna uśmierza zapalczywość, słowo raniące pobudza do gniewu. (15,1)

I gorliwość niedobra przy braku rozwagi, błądzi, kto biegnie za prędko. (19,2)

Rozważny człowiek nad gniewem panuje, a chwałą jego – zapomnienie uraz. (19,11)

Zaprzestać sporu – zaszczytem dla męża, bo każdy, kto głupi, wybucha. (20,3)

Nie wiąż się z człowiekiem gniewliwym, nie obcuj z człowiekiem porywczym, byś do dróg jego nie przywykł i nie zgotował pułapki na swe życie. (22,24-25)

Nie odpowiadaj głupiemu według jego głupoty, byś nie stał się jemu podobnym. Głupiemu odpowiadaj według jego głupoty, by nie pomyślał, że mądry. (26,4-5)