Gromady gwiazd
Poza lokalnym grupowaniem się, gwiazdy mogą gromadzić się także w o wiele większe układy. Nazywamy je gromadami gwiazd i możemy uznać, że są to gwiezdne "miasta" (Fot.2). W takim mieście żyje od dziesięciu do setek tysięcy "mieszkańców".
Fot.2
Gromada kulista fot. NASA
|
Galaktyki
Czy idąc dalej tym śladem, obok "miast", istnieją także gwiezdne "państwa"? Oczywiście. Są to galaktyki (Fot.3). Galaktyka jest skupiskiem setek miliardów gwiazd, związanych ze sobą siłami grawitacji. Znajdują się w niej i gwiazdy samotne i wielokrotne, oraz duża ilość gromad gwiazd. My naszą Galaktykę możemy obserwować od środka, ponieważ znajdujemy się wewnątrz niej. Zobaczymy ją na naszym niebie w postaci jasnej smugi składającej się ze słabo świecących gwiazd. Nazywamy ją Drogą Mleczną. Gdybyśmy popatrzyli z daleka stwierdzilibyśmy ze zdziwieniem, że w pobliżu galaktyki, w tym przeogromnym Kosmosie nic nie ma. Pustka. Między jedną galaktyką a drugą istnieją tak duże odległości, że nawet nie można sobie ich wyobrazić.
Fot.3
Galaktyka fot. NASA
|
Gromady galaktyk
Galaktyki
jednak, podobnie jak gwiazdy, nie lubią żyć samotnie. Dlatego
też grupują się w większe układy, począwszy od dwóch,
a skończywszy na kilku tysiącach galaktykach. Układy takie
nazywamy gromadami galaktyk i możemy je traktować jako
"kontynenty" na Ziemi (Fot. 4). Większość obiektów
widocznych na fotografii to różnego typu galaktyki. Teraz łatwiej
będzie uzmysłowić sobie pustkę w Kosmosie: W każdej galaktyce
jest po wiele miliardów gwiazd, a pomiędzy nimi prawie nic nie
ma.
Fot.4
Gromada galaktyk fot. NASA
|
Gromada galaktyk, w której my się znajdujemy, tzw. Lokalna
Grupa Galaktyk, liczy około dwudziestu składników. Okazuje się
jednak, że te gromady galaktyk grupują się w jeszcze większe
układy, tworząc supergromady galaktyk. Nie wykluczone, że i one
tworzą jakieś większe struktury, coś w rodzaju gromady
supergromad.
Prędkość radialna i ruch własny
Wszystkie obiekty w
Kosmosie poruszają się, nic nie stoi w miejscu. Odbija się
to w wyglądzie naszego ziemskiego nieba. Patrząc na gwiazdy
z Ziemi możemy przypisać im dwie własności: prędkość radialną
i ruch własny. Pierwsza cecha mówi z jaką prędkości gwiazda
przybliża się lub oddala od nas, a druga mówi, jak bardzo w
ciągu wieku gwiazda zmieni swoje położenie względem innych
gwiazd. Niech gwiazda porusza się względem nas, tak, jak na rys.
4. Wtedy jej ruch można zdefiniować właśnie za pomocą prędkości
radialnej i ruchu własnego.
Z
rysunku wynika bezspornie, że gwiazda ta przybliżyła się do
nas, ale jednocześnie zmieniła także swoje położenie
względem innych gwiazd. Gwiazdą, która ma największy ruch
własny jest Gwiazda Barnarda. W ciągu stu lat zmienia
ona swoje położenie o całą średnicę Księżyca. W ten
sposób od tysiącleci wędruje sobie od gwiazdozbioru do
gwiazdozbioru, przybliżając się do nas z prędkością 108
km/sek. Za dziesięć tysięcy lat minie nas w bardzo
bliskiej jak na kosmiczne warunki odległości. Wynika z tego,
że nasze niebo nieustannie zmienia swój wygląd. Inaczej
wyglądało cztery tysiące lat temu i inaczej będzie wyglądać
za dziesięć tysięcy lat. Panta rhei - jak mówią Grecy.
1 2
Artykuł pochodzi z mojej książki pt. "Ciekawe, niezwykłe, zastanawiające. Część 1". Zapraszam na Stronę książki.
Ciekawe artykuły:
Zapoznaj się z innymi utworami. Przejdź do zakładki Spis artykułów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz