Narzędzia w pracy elektryka – porady praktyczne część 1

Trudno wyobrazić sobie pracę elektryka bez odpowiednich narzędzi. Przed chwilą omówiliśmy przyrządy pomiarowe i wskazujące, pora omówić ten drugi ważny element wyposażenia elektryka.

Zanim przystąpimy do prezentacji naszych propozycji, konieczna jest uwaga ogólna, mianowicie narzędzia dla elektryka charakteryzują się dwiema podstawowymi cechami: odpowiednią izolacją rękojeści oraz – w przypadku śrubokrętów – izolacją na całej długości śrubokręta. Do pracy z prądem nie powinniśmy używać śrubokrętów zwykłych, z odsłoniętym metalowym trzonem, bo po pierwsze możemy nim zrobić zwarcie, przykręcając śrubkę i nieostrożnie dotykając np. metalowego elementu rozdzielnicy, a po drugie, po nim pójdzie prąd, kiedy pod napięciem będziemy dokręcać śrubkę. Chwila nieuwagi, omsknięcie się palca i porazi nas prąd. Korzystajmy wyłącznie z narzędzi przeznaczonych dla elektryka.

Jeśli nie wiemy, czy dany śrubokręt będzie odpowiedni, spójrzmy na oznaczenia widniejące na nim. Informacja w postaci napisu „1000 V” mówi nam, że będzie on odpowiedni.

Śrubokręt dla elektryka i zwykły

Narzędzia przydatne w pracy elektryka

W przygotowanym przez nas zestawieniu znajdują się narzędzia, które z pewnością warto przy sobie mieć. Uwagi praktyczne, jakie podajemy, pochodzą jak zawsze w naszych artykułach z doświadczenia zawodowego.

 

Przyrządy pomiarowe i wskazujące w praktyce elektryka

Cykl artykułów poświęconych narzędziom i sprzętowi, który warto mieć w swojej praktyce elektryka, rozpoczynamy od zaprezentowania kilku przyrządów pomiarowych niezbędnych w codziennej pracy. Niektóre są mniej potrzebne, niektóre są wręcz obowiązkowe, jeśli chcemy swoją pracę wykonywać dobrze i bezpiecznie. Porady zawarte w opisach płyną jak zawsze w naszych artykułach z doświadczenia zawodowego, warto je więc wziąć pod uwagę, wybierając narzędzia dla siebie.

Przydatne przyrządy pomiarowe w pracy elektryka

Neonówka

Najprostsze, podstawowe i wciąż niezastąpione narzędzie wskazujące. Jest to pierwsze narzędzie, po jakie sięga elektryk, bo zawsze najpierw należy określić czy jest prąd, a jeśli jest, to w którym miejscu. Potem dopiero sięgamy po kolejne narzędzia.

Neonówka ma na tyle prostą budowę, że jej wskazania są zero-jedynkowe: jest napięcie (faza) – nie ma napięcia (fazy). Kiedy lampeczka w środku zaświeci się to znaczy, że napięcie jest.

O klasycznej neonówce warto wiedzieć to, że nie wskazuje ona napięcia 230 V sensu stricto. Neonówka reaguje na potencjał (napięcie). Póki to napięcie jest wystarczające do zaświecenia światełka, neonówka się zaświeci, w związku z czym neonówka zaświeci bez względu na to, czy przyłożymy ją do napięcia 230 V, czy do napięcia, powiedzmy 24 V. To, że neonówka zaświeci, nie oznacza więc, że w tym miejscu jest na sto procent napięcie 230 V. Jeśli badanie wykonujemy w układzie napięcia 230 V, to zakładamy, że neonówka wskazała fazę 230 V. W przypadku problemów z prądem (napięcie za bardzo obniżone lub indukowane) lub w układzie nieznanym (rozdzielnica), musimy wspomóc się narzędziem pomiarowym (próbnikiem dwubiegunowym lub woltomierzem), aby sprawdzić, z jakim napięciem mamy do czynienia. 

Neonówka w wersji krótkiej i długiej

Neonówka występuje w dwóch wersjach: krótkiej i długiej. Jeśli zajmujemy się tylko elektryką domową, wystarczy nam krótka neonówka, ale jeśli mamy do czynienia z rozdzielnicami, maszynami lub miejscami potencjalnie niebezpiecznymi pod względem ochrony przeciwporażeniowej, wybierzmy dłuższą wersję – nie będziemy musieli pchać rąk głębiej w badany układ. Drobny szczegół, ale z punktu widzenia naszego bezpieczeństwa, ważny.

 

Fazer

Jako że współczesna elektronika lubi zastępować klasyczne rozwiązania nową technologią, nie mogło też zabraknąć elektronicznej wersji neonówki. Przykładem takiego rozwiązania jest fazer.