Strony

▼

środa, 12 października 2016

Dumki polskie cz 2

<<-- Zacznij artykuł od początku

Dumka nr 5
Posłuchajcie siostry moje,
Co wam zanucę,
Nie słuchałam ojca, matki,
Teraz się smucę.
Mój Boże! teraz się smucę!

Z chłopcami się zadawałam,
Do karczemki uciekałam,
Teraz mi bieda, mój Boże,
Teraz mi bieda.

Teraz siostry z sobą siadać,
Ani dają z sobą gadać,
Niestatkiem mnie nazywają,
Między baby wypychają,
Mój Boże, ach między baby!

Nie cieszcie się panny moje,
Na waszej drodze
Żeby wam się tak nie stało,
Jak mnie niebodze,
Mój Boże, jak mnie niebodze!

I ja się też naśmiewała,
Gdy która nie statkowała,
A teraz płaczę,
Mój Boże, a teraz płaczę!


Dumka nr 6
– Pamiętaj dziewczyno
Na wyroki twoje,
Oj kiedyśmy stali
Przed sienią oboje.

Oj staliśmy, stali,
I Pan Jezus z nami,
Jakeś mnie związała
Swojemi słowami.

– Jakem cię związała,
Tego też dotrzymam,
Pamiętaj Jasieńku,
Że posagu nie mam.

– A jam tobie mówił
Zaraz od początku,
Że ja ciebie wezmę,
Choć nie masz majątku.


Dumka nr 7
Oj dzieci moje, dzieci,
Mam ja was, jako śmieci,
Da, obsułam się wami,
Oj jako kwiateczkami.

Oj dzieci moje, dzieci,
Da, moje sokolęta,
Oj rozlecicie wy się,
Da, z gniazda jak ptaszęta.

Oj dzieci moje, dzieci,
Da, moje drobne dzieci,
Oj co które odchowam,
To zaraz mi odleci.
 






Ciekawe artykuły:

    
    Zapoznaj się z innymi artykułami. Przejdź do zakładki Spis artykułów.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz