Zapomniane przysłowia polskie

„Przysłowia – mądrością narodu” – mówi stare powiedzenie. Przez wieki zbierane i przekazywane z pokolenia na pokolenie, zawierają spostrzeżenia i nauki jako doświadczenie życiowe naszych dziadów i pradziadów. Niezliczoną ich ilość pokrywa jednak w tej chwili kurz niepamięci... Prezentujemy poniżej zbiór takich zapomnianych przysłów, które warto odświeżyć i poznać.

 

Barszcz gęsty, gość częsty,

sól gruba – gospodarza zguba.

*

Biada domowi,

gdzie ciele rozkazuje wołowi.

*

Bogaty się dziwuje,

że ubogi pracuje.

*

Boli gardło śpiewać darmo.

*

Było to berło, ale się zderło.

*

Chleb pracą nabyty,

bywa smaczny i syty.

*

Chleb z solą,

byle z dobrą wolą.

*

Choćbyś szedł i do Rusi,

wszędzie robić musi.

*

Co po chlubie,

gdy bieda skubie.

*

Co po młynie,

kiej woda nie płynie.

*

Dobre dziatki, zdobią matki.

*

Droga to chatka,

gdzie mieszka matka.

*

Gdzie nie ma kary,

tam nie ma miary.

*

Gdyby wielkość płaciła,

toby krowa zająca chwyciła.

*

Gdy nie masz pieniędzy –

przyucz się nędzy.

*

I ja waść - i ty waść,

A któż będzie świnie paść.

 

*

Ile kto ma cierpliwości,

tyle ma mądrości.

*

Jako ty rodzice swoje,

tak cię uczczą dziatki twoje.

*

Jak poczniesz, tak spoczniesz.

*

Kawałek chleba nie spadnie z nieba,

ale go zapracować trzeba.

*

Każdej niedzieli chłop się weseli.

*

Kiedy mieszek jako ciele,

to się najdą przyjaciele,

kiedy mieszek jako łata,

nie ma siostry ani brata.

*

Kiedy siedzisz przy biesiadzie,

nie myśl o żadnej zwadzie.

*

Kto chlebem gardzi,

to nim Pan Bóg bardziej.

*

Kto grywa w karty,

ma grzbiet i łeb obdarty.

*

Kto jada flaki,

myśli, że każdy taki.

*

Kto ma pańskie wyspanie,

ten ma żebracze śniadanie.

*

Kto po kładkach mądrze stąpa,

ten się rzadko w błocie kąpa.

*

Kto pracuje za młodu,

ten na starość nie ma głodu.

*

Kto się prawuje i pieniactwo mnoży,

adwokatów pasie, a siebie uboży.

*

Kto szanuje niedziele i dni boże –

Pan mu dopomoże.

*

Lepsza cnota w błocie,

niż niecnota w złocie.

*

Lepszy żołnierz zbrojny,

aniżeli strojny.

*

Matka miła, choćby biła.

*

Miło patrzyć, gdzie w nadobnem ciele

cnota z rozumem gniazdo sobie ściele.

*

Młody nabywaj,

stary zażywaj.

 

*

Nadobny to jest posag białogłowie,

gdy cicha w sprawach i cicha w rozmowie.

*

Ni aksamit, ni atłasy

*

Nie ma mięsa bez kości,

a człowieka bez złości.

*

Nie ma ryby bez ości,

ni człowieka bez złości.

*

Nie pomoże atłas,

kiedy w brzuch nie natkasz.

*

Nie żądaj złego nikomu,

byś tego nie doznał w domu.

*

Owcę parszywą odłącz od stada,

bo wnet we wszystkich taż będzie wada.

*

Pan Bóg się takim brzydzi,

kto się biednego ojca wstydzi.

*

Poznać łacno ze starości,

jaki kto był w młodości.

*

Przyjaciół wiele mieć nie szkodzi,

jeżeli nie ten, to ów wygodzi.

*

Staropolska jest to cnota,

nikomu nie zamknąć wrota.

*

Tam się źle dzieje,

gdzie kura pieje.

*

Trudność ustąpi,

gdy chęć przystąpi.

*

Wolno dupce w swej chałupce.

*

W tem polu dobrze się rodzi,

po którem gospodarz chodzi.

 

*

Za nic nauka,

kto Boga nie szuka.

*

Zawsze do zdrowia dobrego,

trzeba serca wesołego.

*

Zjadło by się zjadło,

gdyby z nieba spadło.

*

Żona strojna i obżarta

grzyba warta.

Ciekawe artykuły:

• Galeria przeszłości
• Nauki płynące z mądrości pokoleń
• Rzeczpospolita Babińska
• Niezwykłe opowieści o niezwykłych ludziach
• AntyNoble - śmieszne badania naukowe

    Zapoznaj się z innymi artykułami. Przejdź do zakładki Spis artykułów.