Wiedza jest super: Dowcipy na każdą okazję część 2

Pogrzeb lekarza.

Odbywał się pogrzeb jakiegoś znanego lekarza. Ktoś się dziwił, że pomiędzy zgromadzonymi nie było widać ani jednego pacjenta nieboszczyka.

– Zapewne dzięki jego staraniom, wszyscy go już poprzedzili w wędrówce na tamten świat – odpowiedziano.

***

Aktor: Powiedz mi pan, jak się mam ucharakteryzować? W roli jest napisane, że twarz ma wzbudzić wstręt.

Reżyser: Wcale się pan nie charakteryzuj!

***

– Powiedz mi, co powinnam robić, żeby się Karolowi podobać?

– Hm... Powinnaś robić to, czegoś nie powinna!

Adwokaci.

Pewien adwokat miał bronić dwóch łotrów, z których jeden ukradł w dzień a drugi w nocy. W swej obrończej mowie tak więc mówił: Pan prokurator przy pierwszym moim kliencie podniósł tę obciążającą okoliczność, że poważył się z niezwykłą bezczelnością w jasny dzień dopuścić kradzieży; przy drugim zaś również za obciążającą okoliczność uznał, iż kradł podczas ciemnej, niebezpiecznej nocy. Pytam się więc teraz pana prokuratora, kiedy w końcu złodziej ma kraść?

Zaufanie.

Okulista mówi do pacjenta, który utracił wzrok, przed operacją: Czy ma pan do mnie zaufanie?

– Tak, mam ślepe! – odpowiedział pacjent.

***

Który doktor ani jednego człowieka nie wyprawił na tamten świat?

– Weterynarz.

***

Pewien profesor estetyki miał piękną córkę, w której zakochał się jeden student. Panna odwzajemniała jego miłość i nawet naznaczyła mu codzienne schadzki, gdy ojciec jej był w kolegium. Schadzki te odbywały się przez całe półrocze, a profesor w wykładach swoich opuszczał zawsze studenta. Pewnego wreszcie razu, gdy student nie mógł dokładnie wydać lekcji, rzekł doń: Ależ panie kandydacie, cóż pan robił podczas moich wykładów, bo nigdy pana na nich nie było? Ja w tym czasie – odparł student – studiowałem estetykę na najstarszym dziele pana profesora!