Przydatne akcesoria dla elektryka okiem praktyka część 1

<<-- Przejdź do części 1

Nie tylko narzędzia i sprzęt potrzebny jest elektrykowi do właściwej pracy na zleceniu. Niezbędne lub pomocne są także różne akcesoria, które pokrótce teraz omówimy.

 

Rękawiczki gumowe

Rękawiczki gumowe (dla elektryka) powinny znaleźć się na naszym wyposażeniu obowiązkowo. Wchodzą one w skład ochrony osobistej, w końcu niejednokrotnie wkładamy ręce między przewody, które są pod napięciem.

Rękawiczki ochronne dla elektryka

Początkujący elektryk lub fachowiec-amator zajmujący się elektryką domową nie spotyka się zbyt często z przypadkami, w których prąd odsłania swą niebezpieczną twarz, dlatego też bagatelizuje potrzebę stosowania rękawiczek ochronnych.

Póki praktyk zawodu nie zobaczy na własne oczy, jak prąd może wytworzyć łuk na odległość, nawet kilkunastu centymetrów, jak sypią się iskry, powstaje ogień w jednej chwili, a ponad stukilowy generator zostaje odrzucony na odległość kilkunastu metrów jak piłka, nie zrozumie tej prawdy, że z prądem żartów nie ma.

Sprzęt i akcesoria w pracy elektryka – przydatne porady

Omówiliśmy już przyrządy pomiarowe i narzędzia, które warto mieć, wykonując usługi elektryczne. To ważne elementy naszego zawodowego wyposażenia, tak samo, jak kolejny, czyli sprzęt.

 

Pamiętam czasy, kiedy tego sprzętu nie było, jedynie zwykła wiertarka. Szeroki otwór o średnicy 4 cm przebijało się przez grubą ścianę zaostrzoną metalową rurką, bo nie było nic innego. Teraz dostęp do (taniego) sprzętu ma nawet amator. Nic więc nie stoi na przeszkodzie, aby się w niego zaopatrzyć. Wystarczy jedno czy dwa zlecenia, aby sobie na ten cel odłożyć fundusze. Nie musimy zresztą kupować wszystkiego naraz. Po wykonaniu zlecenia lub co jakiś czas można sobie coś kolejnego dokupić. Oto nasze propozycje:

 

Sprzęt elektryczny i akcesoria do niego

 

Wiertarka SDS z możliwością kucia

Jest to najbardziej potrzebny sprzęt w praktyce elektryka. Za jej pomocą przewiercimy, wywiercimy i wykujemy, co tylko będziemy potrzebować. Markowy sprzęt kosztuje ok. 1000 zł, ale na początek proponujemy tańszy sprzęt (niemarkowy), który można kupić nawet za 200 zł. Gdy nauczymy się z niego dobrze korzystać, nabędziemy wprawy i doświadczenia, wtedy możemy zastanowić się, czy warto wydać więcej na markowy sprzęt. Jeśli dopiero rozpoczynamy działalność w usługach, nie warto na sam początek tyle inwestować. Nawet gdy wiertarka się zepsuje i wydamy kolejne 200 zł, to i tak jest to o wiele mniej od wiertarki markowej.

Tania, niemarkowa wiertarka także na początek sprawdzi się w naszych zleceniach. Ważna jest jednak (jak w każdym przypadku) właściwa eksploatacja, bo jeśli będziemy nadmiernie przegrzewać sprzęt to i markowa wiertarka się zepsuje, a wtedy strata tego tysiąca złotych bardziej boli niż w przypadku taniej wiertarki.

Tania wiertarka SDS

W internecie bez problemu można kupić taką tanią wiertarkę razem z walizką i akcesoriami. Na fotografii poniżej prezentujemy przykład takiego taniego zestawu firmy Bestcraft.

Nowoczesne metody uczenia się matematyki

Pomysł na video korepetycje – skąd pochodzi?

Video korepetycje zyskują na popularności ze względu na wiele czynników im sprzyjających. Nauczycielom, którzy chcieli w ten sposób prowadzić zajęcia nie było łatwo przekonać zarówno rodziców uczniów jak i samych uczniów. Moda na video korepetycje rozpoczęła się wraz z pandemią Covid 19 kiedy to zdalne nauczanie niejako wymusiło taki sposób nauki i tak ono stało się normą dla większości uczniów. Jak się okazało niosą one ze sobą wiele plusów, które powodują, że uczniowie chwalą sobie taki system nauczania.

Czym są video korepetycje?

Korepetycje są skutecznym sposobem na poprawę wyników w szkole. Zajęcia takie swoją skutecznością nie odbiegają od korepetycji stacjonarnych. Różnicą między nimi jest sposób nauki w sposób pośredni poprzez łącze internetowe. Nauczyciel oraz uczeń potrzebują laptopa, komputera stacjonarnego lub smartphone oraz łącza internetowego. W umówionym czasie łączą się ze sobą przez wybrany komunikator i uczą wspólnie matematyki. Nawiązują kontakt werbalny lub wizualno-werbalny, a nauczyciel może wyświetlać na ekranie prezentacje lub zadania.

Dlaczego warto wybrać video korepetycje?

Po pierwsze video korepetycje zaoszczędzają nasz czas, który tracimy na dojazdy. Tyczy się to zarówno nauczyciela jak i ucznia. Zaoszczędzony w ten sposób czas możemy przeznaczyć na szybką naukę matematyki. Wybierając video korepetycje oszczędzamy nie tylko czas, ale też pieniądze. Nie dojeżdżamy, więc nie zużywamy paliwa co za tym idzie pieniądze zostają w kieszeni. Poza tym video korepetycje są tańszym rozwiązaniem i to również pozwala na oszczędności. Kiedy wybierasz opcję: matematyka przez internet zyskujesz komfort, czas i pieniądze. Ważnym aspektem w wyborze nauki poprzez video korepetycje to brak bezpośredniego kontaktu, a ten cenić sobie będą osoby z naturą introwertyków lub po prostu osoby nieśmiałe i nielubiące kontaktów twarzą w twarz.

Video korepetycje doskonały sposób na biznes?

Jeżeli w swoich rękach posiadasz wiedzę popartą doświadczeniem oraz dyplomem nie ma lepszego sposobu na prowadzenie biznesu jak prowadzenie go online. Wszelkie zasoby jakie potrzebujesz posiadasz sam. Nie musisz wynajmować często drogiego lokalu ani posiadać biura. Jedyne czego potrzebujesz to wiedza, laptop oraz łącze internetowe. Wystarczy, że zareklamujesz się w Internecie pod frazami np. takimi jak: video korepetycje , szybka nauka matematyki lub matematyka przez Internet, a na pewno zdobędziesz Klientów. W dobie panujących warunków biznes online jest rewelacyjnym rozwiązaniem.

Ciekawe artykuły:

• Jak nauczyć się chemii od podstaw?
  
• Jakie perspektywy stoją przed absolwentami kierunku Architektura Wnętrz?
  
• Czym charakteryzuje się dualny model kształcenia?
  

    
    Zapoznaj się z innymi artykułami. Przejdź do zakładki Spis artykułów.

Narzędzia w pracy elektryka – porady praktyczne część 2

<<-- Przejdź do części 1
 

Do rozrobienia gipsu stosuje się różne pojemniki, często zrobione chałupniczo, choćby z opróżnionego 5-litrowego pojemnika po lakierze tak jak to widać na fotografii poniżej:

Pojemnik do rozrabiania gipsu wykonany z 5-litrowego pojemnika

Piłka do metalu lub brzeszczot

Nie chcąc zajmować sobie miejsca, elektrycy często rezygnują z zakupu piłki do metalu na rzecz samego brzeszczotu z uwagi na to, że typowy elektryk rzadko z takich narzędzi będzie korzystał.

Zamiast piłki do metalu czasem wystarczy sam brzeszczot

 

Brzeszczot przyda się z pewnością przy przycinaniu korytek i rurek elektroinstalacyjnych, choć w przypadku tych ostatnich równie dobre efekty daje nacięcie nożykiem tapicerskim wokół rurki i odłamanie jej w miejscu nacięcia.

 

Zaciskarka

Zaciskarka przydaje się, jeśli używamy przewodów wielodrutowych (linki). Zalecane jest wtedy nałożenie tulejki na końcówkę i zaciśnięcie jej zaciskarką lub małą prasą. W ten sposób przewód ma pewniejszy kontakt z zaciskiem, zwłaszcza śrubowym, gdyż śruba nie przecina cienkich drucików linki, a tym samym nie zmniejsza przekrój roboczy przewodu.

Narzędzia w pracy elektryka – porady praktyczne część 1

Trudno wyobrazić sobie pracę elektryka bez odpowiednich narzędzi. Przed chwilą omówiliśmy przyrządy pomiarowe i wskazujące, pora omówić ten drugi ważny element wyposażenia elektryka.

Zanim przystąpimy do prezentacji naszych propozycji, konieczna jest uwaga ogólna, mianowicie narzędzia dla elektryka charakteryzują się dwiema podstawowymi cechami: odpowiednią izolacją rękojeści oraz – w przypadku śrubokrętów – izolacją na całej długości śrubokręta. Do pracy z prądem nie powinniśmy używać śrubokrętów zwykłych, z odsłoniętym metalowym trzonem, bo po pierwsze możemy nim zrobić zwarcie, przykręcając śrubkę i nieostrożnie dotykając np. metalowego elementu rozdzielnicy, a po drugie, po nim pójdzie prąd, kiedy pod napięciem będziemy dokręcać śrubkę. Chwila nieuwagi, omsknięcie się palca i porazi nas prąd. Korzystajmy wyłącznie z narzędzi przeznaczonych dla elektryka.

Jeśli nie wiemy, czy dany śrubokręt będzie odpowiedni, spójrzmy na oznaczenia widniejące na nim. Informacja w postaci napisu „1000 V” mówi nam, że będzie on odpowiedni.

Śrubokręt dla elektryka i zwykły

Narzędzia przydatne w pracy elektryka

W przygotowanym przez nas zestawieniu znajdują się narzędzia, które z pewnością warto przy sobie mieć. Uwagi praktyczne, jakie podajemy, pochodzą jak zawsze w naszych artykułach z doświadczenia zawodowego.

 

Przyrządy pomiarowe i wskazujące w praktyce elektryka

Cykl artykułów poświęconych narzędziom i sprzętowi, który warto mieć w swojej praktyce elektryka, rozpoczynamy od zaprezentowania kilku przyrządów pomiarowych niezbędnych w codziennej pracy. Niektóre są mniej potrzebne, niektóre są wręcz obowiązkowe, jeśli chcemy swoją pracę wykonywać dobrze i bezpiecznie. Porady zawarte w opisach płyną jak zawsze w naszych artykułach z doświadczenia zawodowego, warto je więc wziąć pod uwagę, wybierając narzędzia dla siebie.

Przydatne przyrządy pomiarowe w pracy elektryka

Neonówka

Najprostsze, podstawowe i wciąż niezastąpione narzędzie wskazujące. Jest to pierwsze narzędzie, po jakie sięga elektryk, bo zawsze najpierw należy określić czy jest prąd, a jeśli jest, to w którym miejscu. Potem dopiero sięgamy po kolejne narzędzia.

Neonówka ma na tyle prostą budowę, że jej wskazania są zero-jedynkowe: jest napięcie (faza) – nie ma napięcia (fazy). Kiedy lampeczka w środku zaświeci się to znaczy, że napięcie jest.

O klasycznej neonówce warto wiedzieć to, że nie wskazuje ona napięcia 230 V sensu stricto. Neonówka reaguje na potencjał (napięcie). Póki to napięcie jest wystarczające do zaświecenia światełka, neonówka się zaświeci, w związku z czym neonówka zaświeci bez względu na to, czy przyłożymy ją do napięcia 230 V, czy do napięcia, powiedzmy 24 V. To, że neonówka zaświeci, nie oznacza więc, że w tym miejscu jest na sto procent napięcie 230 V. Jeśli badanie wykonujemy w układzie napięcia 230 V, to zakładamy, że neonówka wskazała fazę 230 V. W przypadku problemów z prądem (napięcie za bardzo obniżone lub indukowane) lub w układzie nieznanym (rozdzielnica), musimy wspomóc się narzędziem pomiarowym (próbnikiem dwubiegunowym lub woltomierzem), aby sprawdzić, z jakim napięciem mamy do czynienia. 

Neonówka w wersji krótkiej i długiej

Neonówka występuje w dwóch wersjach: krótkiej i długiej. Jeśli zajmujemy się tylko elektryką domową, wystarczy nam krótka neonówka, ale jeśli mamy do czynienia z rozdzielnicami, maszynami lub miejscami potencjalnie niebezpiecznymi pod względem ochrony przeciwporażeniowej, wybierzmy dłuższą wersję – nie będziemy musieli pchać rąk głębiej w badany układ. Drobny szczegół, ale z punktu widzenia naszego bezpieczeństwa, ważny.

 

Fazer

Jako że współczesna elektronika lubi zastępować klasyczne rozwiązania nową technologią, nie mogło też zabraknąć elektronicznej wersji neonówki. Przykładem takiego rozwiązania jest fazer.

Jakie perspektywy stoją przed absolwentami kierunku Architektura Wnętrz?

Architektura Wnętrz to studia o charakterze interdyscyplinarnym. Kształcenie na tym kierunki pozwala studentom zdobyć wiedzę z zakresu kompozycji architektonicznej, konstruowania form przestrzennych, projektowania wnętrz oraz dekoratorstwa.

Źródło: unsplash.com

Kto powinien zdecydować się na studia na kierunku Architektura Wnętrz?

Architektura Wnętrz to kierunek dedykowany maturzystom, odznaczającym się wrażliwością artystyczną. Kandydaci powinni wyróżniać się kreatywnością, talentem plastycznym i wyobraźnią przestrzenną. Studenci Architektury Wnętrz postrzegani są jako osoby, które odbierają otoczenie w sposób niestandardowy. Ponadto wymaga się od nich analitycznego myślenia i technicznej smykałki. Powinni być zaznajomieni z nowoczesnymi technologiami i swobodnie poruszać się w środowisku komputerowym. Istotna wydaje się tutaj być także umiejętność komunikowania się z ludźmi, co znacznie ułatwia wypracowanie pożądanych rozwiązań.

Sylwetka absolwenta

Absolwenci studiów na kierunku Architektura Wnętrz posiadają kwalifikacje zawodowe niezbędne do kształtowania otoczenia ludzkiego. Posiadają umiejętności niezbędne do rozwiązywania problemów z zakresu projektowania, kształtowania przestrzeni oraz infrastruktury technicznej. Co więcej, są zaznajomieni z historią sztuki i przedmiotami plastycznymi, a także z zagadnieniami budowlanymi, konstrukcyjnymi oraz technologicznymi. Cechuje ich elastyczność w projektowaniu, potrafią pracować zarówno samodzielnie, jak i zespołowo. Są doskonale przygotowani do podjęcia działalności twórczej, zmierzającej do projektowania wnętrz.

Możliwości zatrudnienia

Nieustannie rosnące potrzeby dotyczące kształtowania przestrzeni i otoczenia człowieka są wyzwaniem dla absolwentów Architektury Wnętrz. Na rynku poszukiwani są architekci o różnych specjalnościach, ale najlepsze perspektywy otwierają się przed absolwentami z tytułem inżyniera. Przyszli projektanci są profesjonalnie przygotowani do zajęcia stanowiska w biurach architektonicznych. Z powodzeniem mogą zaprojektować wystrój wnętrz mieszkalnych i użytkowanych, tworzyć wizualizacje 2D i 3D, a także pracować na własny rachunek. Istotną kwestią w ich przypadku jest nieustanny rozwój osobisty oraz pięcie się po szczeblach kariery. Architekci wnętrz odnoszą sukcesy nie tylko w swojej branży, ale również w innych sektorach gospodarki.

Perspektywy po ukończeniu kierunku Architektura Wnętrz w Wyższej Szkole Ekologii i Zarządzania

Warszawska uczelnia proponuje przyszłym studentom kształcenie na kierunku Architektura Wnętrz. Studia I stopnia mają charakter stacjonarny lub niestacjonarny i trwają siedem semestrów. Absolwenci studiów I stopnia na tym kierunku mogą kontynuować naukę na studiach II magisterskich. Osoby, które ukończyły tę uczelnię, świetnie odnajdują się na rynku pracy. Absolwenci Architektury Wnętrz w WSEiZ mogą prowadzić własną działalność gospodarczą lub znaleźć zatrudnienie:

• w biurach projektowych,
• w firmach deweloperskich,
• w placówkach administracji samorządowej,
• w pracowniach konserwatorskich,
• przy projektowaniu wystaw i targów,
• przy produkcji filmów i sztuk teatralnych.

Ciekawe artykuły:

• Kosmiczna galeria
  
• Niezwykłe opowieści o niezwykłych ludziach
• Trudne pytania na rozmowie kwalifikacyjnej
  

    
    Zapoznaj się z innymi artykułami. Przejdź do zakładki Spis artykułów.

Utraciłem sens życia - pytanie i odpowiedź

Otrzymałem ostatnio pytanie od Czytelnika. Oto ono:

Piszę ponieważ utraciłem sens życia. Kiedyś było nim dążenie do pozyskania super mocy. W sumie to w pewnym stopniu jest nim nadal. Czym się zająć? Czym jest wiara, nadzieja, miłość? Co robić? Można by powiedzieć, że moje życie byłoby spełnione, gdyby częściej mi się materializowały rzeczy... Ale nie potrafię na to skutecznie wpłynąć. Nie potrafię odnaleźć się w czasie, w który trafiłem.

Odpowiedź:

Super moc nie jest Ci potrzebna. Z mojej perspektywy jest ona zabójcza dla duchowości, gdyż nie jednasz się z Naturą (Przyrodą) tylko chcesz na niej wymuszać swoją wolę. Nie jest to najlepsza droga duchowa. Twój stan sprawia wrażenie zawiedzionego dziecka, które chciałoby latać, ale nie może. Przewartościuj trochę swoje życie, a może znajdziesz jego sens i radość ze zwykłego bycia. Moc jaką uzyskujemy dzięki duchowości nie jest do tego aby na każdym kroku ją manifestować i przeprowadzać swoje zamiary. To dobre jest dla cyrkowych joginów.

Prawdziwa duchowość zagłębia się w sobie i smakuje w (duchowych) rzeczach, niedostępnych dla zwykłego człowieka. Nic w tym dziwnego, że nie możesz się odnaleźć. Ten przyziemny świat nie smakuje już tak, jak zwykłemu człowiekowi. Zakosztowałeś duchowych słodyczy, stąd ta trudność utożsamiania się z tą rzeczywistością.

Jeśli mogę coś zasugerować, to radziłbym Ci odpuścić sobie wymuszanie materializacji, bo Twoje niepowodzenia na tym polu, psują Ci nastrój i ograniczają Twoją prawdziwą Moc. Zajmij się prawdziwym rozwojem swojej duchowości, a nie „cyrkowymi” sztuczkami. Poczytaj sobie klasyków duchowości, chociażby cenionego przeze mnie Anthonego de Mello („Przebudzenie”, „Wezwanie do Miłości”). Niech Twoja Moc płynie z Twojej natury, a nie z woli umysłu...

Ciekawe artykuły:

• Jak zbudować w sobie twierdzę duchową?
  
• Niezwykłe opowieści o niezwykłych ludziach
• Fałszywa mistyka jako podstęp szatana
  

    
    Zapoznaj się z innymi artykułami. Przejdź do zakładki Spis artykułów.

Jak nauczyć się chemii od podstaw?

Chemia to dla wielu uczniów czy studentów jeden z najtrudniejszych przedmiotów, co często wiąże się z brakiem zrozumienia podstaw lub po prostu z niewłaściwymi technikami nauczania. Dlatego nie ograniczaj się jedynie do obowiązkowych lekcji. Praca własna może przynieść Ci jeszcze więcej korzyści, a przede wszystkim sprawi, że poprawisz swoje oceny i dobrze przygotujesz się do matury.

 

Źródło: unsplash.com

Nauka chemii od podstaw – 4 niezawodne sposoby

Kurs online

To naprawdę nowoczesny sposób nauki, który coraz częściej jest wykorzystywany przez uczniów – chodzi tu oczywiście o kursy online, tworzone przez specjalistów z danej dziedziny. Zwróć tylko uwagę na opinie na temat tych lekcji, a przede wszystkim na prosty język i stosowanie zrozumiałych określeń. Najszybciej przyswoisz materiał, jeśli jest przedstawiony w prosty i w pełni przystępny sposób.

Nauka chemii od podstaw przy pomocy internetowych kursów może być ciekawym rozwiązaniem zarówno dla przyszłych maturzystów, jak i uczniów podstawówki. Możesz nawet nadrobić wiedzę z konkretnego zagadnienia, co jest sporym ułatwieniem podczas przygotowywania się do sprawdzianów, kartkówek czy nadrabiania zaległości po chorobie.

Indywidualne korepetycje

Kolejnym dobrym sposobem na naukę chemii od podstaw są korepetycje. W końcu indywidualne zajęcia z kimś, kto naprawdę dobrze zna i rozumie dany materiał na pewno zapewni Ci wiele korzyści. Jednak taki tradycyjny sposób prowadzenia korepetycji ma też kilka ograniczeń. Przede wszystkim dotyczy to lokalizacji – choć w dużych miastach możesz przebierać w ofertach, to na wsi czy mniejszych miejscowościach nie masz już takich możliwości. Często nawet brakuje naprawdę dobrych korepetytorów. Oczywiście wadą są też koszty, które bywają spore, jeśli nauczyciel jest faktycznie godny polecenia.

Pomoc nauczyciela ze szkoły

Bardzo często możesz skorzystać z pomocy nauczyciela chemii. W niektórych szkołach organizowane są nawet specjalne zajęcia dla chętnych uczniów. Wtedy możesz jeszcze raz przerobić dany materiał, zadać więcej pytań i rozwiązać kolejne zadania. Nauka chemii od podstaw w taki sposób jest jednak dość trudna, ponieważ musisz zacząć korzystać z dodatkowych zajęć już od pierwszych tygodni roku szkolnego.

Nauka z repetytorium i rozwiązywanie arkuszy maturalnych

Wielu maturzystów korzysta z repetytoriów i to właśnie tego typu książki służą im do nauki chemii. Jednak sprawdzi się to najlepiej w przypadku uczniów, którzy znają już podstawy, a zależy im jedynie na przypomnieniu sobie materiału sprzed roku czy kilku lat. Oczywiście bardzo pomocne są też arkusze maturalne, ponieważ ułatwiają przygotowanie się do sposobu oceniania tego egzaminu.

Ciekawe artykuły:

• Naczynie Dewara – sprawdź, co warto wiedzieć o kriogenicznym zbiorniku
  
• Czym charakteryzuje się dualny model kształcenia?
  
• AntyNoble - śmieszne badania naukowe

    
    Zapoznaj się z innymi artykułami. Przejdź do zakładki Spis artykułów.

Czy gnoza to źródło poznania?

Zadane pytanie:

Co Pan sądzi o wiedzy z księgi Zohar i ogólnie o kabałę? Czy ta wiedza przybliża nas do Boga? Czy Pana zdaniem jest to wartościowa wiedza? Teraz zaczynam studiować kabałę, która jest jakby nie patrzeć mocno związana z chrześcijaństwem i w której zasada jest miłość do drugiego człowieka. Droga kościelna pełna przepychu, zabobonów, hipokryzji, pedofilii, malwersacji a wcześniej morderstw, tortur i krucjat jakoś do mnie nie przemawia. Czy w ogóle w takiej instytucji może być Bóg? Kiedyś wierzyłem w te baśni o piekle i niebie i w rytuały kościelne, lecz nie dawało mi to żadnych odczuć duchowych, a nawet z punktu mojego serca czułem, że to nie prawdziwa droga i jest ona jedynie zewnętrzna. Pismo Święte przeczytałem dwa razy. Wystarczy je czytać ze zrozumieniem, żeby zrozumieć, że pisały to prymitywne umysły, a nie sam Bóg. Jest w nim wiele niejasności, dopisków setek edytorów, rzekomych objawień, sytuacji, które nie mogły mieć miejsca, sprzeczności z historią itd. Uważam, że jest tam 40% prawdy, która bardzo trudno wyłuskać z tak trudnego i zagmatwanego tekstu. Myślę, że wiele historii o Jezusie jest tam prawdziwych, lecz i tu edytorzy musieli wcisnąć swoje fantazje. Myślę, że gdy Jezus mówił o budowie świątyni, to nie chodziło mu o kościoły kapiące od złota, w których nauczają panowie w powłóczystych szatach w złotych czapkach, którzy lubią pierwsze miejsca na ucztach, lecz o świątynię swojego serca. Poza tym uważam, że jeśli pismo święte byłoby naprawdę święte, to w pierwszej kolejności przestrzegaliby go ludzie, którzy je głoszą, a tak nie jest (czyżby nie bali się piekła?). 

Odpowiedź:

Jedyna wartościowa wiedza dla mnie w tej chwili to Pan Bóg, Biblia, pisma świętych i przekazy z Nieba (uznane przez Kościół). Miałem to szczęście, że udało mi się zbliżyć do Pana Boga i zasmakować w Nim. W tej chwili wszystko to, co nie jest Bogiem, nie jest dla mnie interesujące. Jeśli chodzi o gnozę czy kabałę, z mojego punktu widzenia, jest człowiekowi niepotrzebne i szkodliwe. Bliskość z Bogiem jest tak wspaniała, że zajmowanie się kabałą czy dociekaniem ukrytej Prawdy, jest działaniem przeciwko sobie. Zresztą Bóg nie lubi, jak człowiek próbuje posiąść wiedzę dla niego ukrytą; lubi dusze proste, tylko Jemu oddane (tzw. dziecięctwo duchowe). Uważam, że nie jest to wartościowa wiedza. O wiele lepiej człowiek zrobi, jak poświęci ten czas na realne zbliżanie się do Pana Boga: najpierw mentalne, potem emocjonalne, a potem duchowe. Po ożywieniu swojej wiary w naszym życiu pojawią się takie barwy, że nic nie jest się w stanie z tym równać.

Jeśli chodzi o bliskość z Bogiem, to nabywa się ją tak samo, jak z drugim człowiekiem. Trudno nawiązać z kimś bliskość, jeśli się o tej osobie nie myśli, nie tęskni, nie pragnie, z którą się nie rozmawia, nie dzieli swoimi smutkami i radościami itp. W tym miejscu zawsze zadaję rozmówcy pytanie retoryczne, kiedy mówi, że Boga nie ma lub że nie odczuwa Boga, pytam się „a ile razy dzisiaj pomyślałeś o Panu Bogu? (poza modlitwą)” i zaraz człowiek ma odpowiedź, dlaczego Bóg się nie angażuje.

Rozdzielnice – porady praktyczne przy podłączaniu część 3

<<-- Przejdź do części 1

Jeśli z całego oczka pozostała tylko metalowa śruba (bo ktoś rozwalił ceramikę, aby wkręcić większy bezpiecznik), co dosyć często się spotyka, wtedy miejmy tego świadomość, że łapiąc ją szczypcami, prąd pojawi się na metalowych elementach szczypiec. Po ich dotknięciu palcem porazi nas prąd, dlatego potrzebne jest skupienie – możemy trzymać tylko za izolowane rękojeści.

Wypalona podstawa główki bezpiecznikowej

Przy okazji zwracamy uwagę na porcelanową główkę, która służy do wkręcania bezpiecznika topikowego. Jeśli w miejscu stykania się bezpiecznika z podstawą tej główki jest wypalenie, zaśniedzenie czy inne czynniki utrudniające przepływ prądu, należy taką główkę wymienić na nową. Każde takie utrudnienie na drodze prądu powoduje grzanie się złącza i wzrost zużycia prądu.

 

12. Sprawdź elementy rozdzielnicy

Jeśli kupujesz w sklepie rozdzielnicę z przygotowanymi już różnymi elementami (np. RCD, gniazda siłowe czy gniazda 230 V) i wykonaną w środku instalacją do tego wszystkiego, nie zakładaj w ciemno, że wszystko jest dobrze zrobione, bo w końcu to ze sklepu. Zawsze wszystko samemu sprawdź przed podłączeniem, bo zdarzają się błędy w połączeniach.

Czasami takie rozdzielnice przychodzą do sklepu w częściach i dopiero w sklepie są montowane, niekoniecznie przez osobę kompetentną. Lepiej samemu wszystko sprawdzić, zarówno przed podłączeniem, jak i po podłączeniu, czy rozdzielnica (np. na budowie) jest bezpieczna dla tych, co będą z niej korzystali.

13. Opisz w rozdzielnicy, co do czego jest

Montując rozdzielnicę wieloelementową, opisz, który element, od czego jest. Zazwyczaj z braku miejsca stosuje się oznaczenia w postaci kolejnych cyfr: 1, 2, 3..., a na tylnej stronie drzwiczek przykleja się kartkę z opisem, co każda cyfra oznacza.

Z uwagi na to, że w rozdzielnicy trzeba zdjąć przednią osłonę, aby dostać się do przewodów, pozbywamy się w ten sposób informacji, który element, od czego jest, bo ona znajduje się przecież na pokrywie. Aby nie trzeba było za każdym razem przykładać pokrywy, żeby odnaleźć właściwy element, warto na końcówkach przewodów, które podłączmy do elementów (np. esów) nakleić lub zawiesić małe karteczki z tymi samymi cyframi, co na pokrywie. Po zdjęciu pokrywy nadal wtedy wiemy, który element, od czego jest.

Montując małą skrzynkę bezpieczników w mieszkaniu także warto opisać, który bezpiecznik, od czego jest, tym bardziej że producent razem ze skrzynką często daje odpowiednio przygotowany samoprzylepny pasek papieru, który pod esami można przykleić i opisać.

 

14. Zostaw wolne miejsce w rozdzielnicy

Przy dobieraniu wielkości rozdzielnicy zawsze bierz ją na więcej elementów, niż potrzebujesz. Zaleca się, aby mogła ona pomieścić około 20% więcej elementów, niż będziesz montował. Prędzej czy później może bowiem zajść potrzeba rozbudowy instalacji, dołożenia nowego obwodu, zabezpieczenia lub sterowania – gdzie to wszystko pomieścisz, jeśli zamontujesz zbyt małą rozdzielnicę, nie uwzględniając późniejszej rozbudowy?

Najlepszą jednostką do oceny wielkości rozdzielnicy jest „segment”, czyli miejsce na listwie, jakie zajmuje jeden es. Niektóre bowiem elementy zajmują na listwie więcej miejsca niż pojedynczy (jednofazowy) es. Oto kilka przykładów: Wyłącznik nadprądowy trzyfazowy zespolony wypełnia trzy miejsca (po jednym na każdą fazę), zatem zajmuje on miejsce 3 segmentów. Wyłącznik różnicowoprądowy jednofazowy zajmuje dwa segmenty, a zegar sterujący 3 segmenty. Przeliczając w ten sposób elementy, które chcemy zamontować, dodając 20% rezerwy, wiemy, jak dużą rozdzielnicę musimy kupić. Zauważ, że i producenci rozdzielnic operują tą jednostką, podając, na ile segmentów przygotowany jest ich produkt. Często wręcz widać to w nazwie, na przykład RNT 6 (sześć segmentów) czy RN 8 (osiem segmentów).

Artykuł pochodzi z mojej książki pt. "Porady praktyczne dla początkującego elektryka". Zapraszam na Stronę książki.

Ciekawe artykuły:

• Zasilanie instalacji – porady praktyczne
  
• Bezpieczeństwo w pracy elektryka – porady praktyczne
  
• Schemat lampy z czujnikiem ruchu Fogler DL-2400
  

    
    Zapoznaj się z innymi artykułami. Przejdź do zakładki Spis artykułów.

Rozdzielnice – porady praktyczne przy podłączaniu część 2

<<-- Przejdź do części 1

Może być też taka sytuacja, że wystarczy tylko przeciąć drucik bez zdejmowania plomby, tak jak jest to pokazane na fotografii poniżej. W takim przypadku plombę zostawiamy w spokoju, nie zrywamy jej. Zwracamy uwagę w tym miejscu, że możemy zerwać tylko plombę monterską, czyli tę, która bezpośrednio zabezpiecza pokrywkę zasłaniającą przewody. Plombę zabezpieczającą wnętrze licznika absolutnie nie możemy ruszać.

Elementy licznika prądu, które możemy zdjąć

7. Urwana śrubka od plomby w liczniku prądu

W praktyce elektryka zdarzają się różne wpadki, sytuacje, które zamiast pomóc, pogorszyły tylko sprawę. Do takich przypadków należy urwanie plastiku trzymającego nakrętkę od pokrywki w liczniku energii elektrycznej. Ta nakrętka jest od śruby, przez którą przechodzi drucik od plomby. Urwanie nakrętki powoduje, że nie sposób wkręcić śrubki, a tym samym zabezpieczyć pokrywkę przed jej ściągnięciem i dostaniem się do przewodów.

Rozdzielnice – porady praktyczne przy podłączaniu część 1

W praktyce elektryka spotykamy się z różnymi obszarami pracy zawodowej. Jednym z nich jest montaż i podłączenie rozdzielnicy (skrzynki bezpieczników) przy nowo prowadzonej instalacji lub modernizacji (wymiany) starej rozdzielnicy. Poniżej prezentujemy kilka porad praktycznych, czyli takich płynących z doświadczenia, jako kontynuacja cyklu pt. „Porady praktyczne dla początkującego elektryka”.

1. Uważaj na gniazda ceramiczne

Kiedy wymieniasz gniazdo ceramiczne do bezpiecznika topikowego, nie dokręcaj śrub mocujących na siłę, bo gniazdo pęknie – to w końcu ceramika, która pod wpływem naprężeń potrafi pęknąć.

Gniazdo ceramiczne

Gniazdo ceramiczne dokręć mocno, ale nie za mocno: jak we wszystkim, z wyczuciem. Pamiętaj, że za lekko dokręcone też nie powinno być.

 

2. Przewód zasilający wprost do największego obciążenia

W skrzynce bezpieczników lub rozdzielnicy domowej przewód zasilający podłącz do esa (lub bezpiecznika), który zabezpiecza obwód najbardziej obciążony, czyli zazwyczaj kuchnię. Jeśli wydzieliliśmy w kuchni kilka obwodów elektrycznych, przewód zasilający podłącz do tego najbardziej obciążonego, np. od płyty indukcyjnej.

Ktoś może zapytać, co za różnica, w którym miejscu podłączyć przewód zasilający skoro i tak poprzez mostek prąd rozchodzi się równomiernie do wszystkich bezpieczników. Jeśli zastanowisz się dłużej lub przyjrzysz się fizycznemu układowi połączeń, stwierdzisz, że jednak jakieś znaczenie to ma.

Jak ułatwić sobie pracę przy prowadzeniu instalacji elektrycznej część 2

<<-- Przejdź do części 1

Jeśli wewnątrz mieszkania znajduje się ściana lub belka nośna, wtedy w tym miejscu kończy się na pewno kanał, bo na nich opierają się dwie płyty: kończy się dłuższa, a zaczyna krótsza, zazwyczaj idąca w stronę kuchni lub łazienki.

Jeśli na ścianie nie widać pęknięć i w związku z tym trudno wywnioskować czy są w ścianie kanały, wtedy wykonajmy kilka wierceń sondujących (z uwagi na ścianę betonową najlepiej użyć wiertła 12 mm). Jako że szerokość kanału wynosi około 14 cm, więc jeśli zrobimy kilka wierceń co 2-3 cm na odcinku powiedzmy 12 cm, to jeśli tylko kanał jest, to na pewno na niego w ten sposób natrafimy.

Warto pamiętać o tym, że pierwszy kanał w ścianie czy suficie będzie rozpoczynał się w odległości około 10 cm od pęknięcia, bo kanał jest przecież oblany betonem, aby to wszystko trzymało się jakoś razem. Warto także wiedzieć, że taka płyta ma zazwyczaj szerokość 120 cm, więc wystarczy nam zaobserwować tylko jedno pęknięcie, aby szybko ustalić położenie kolejnych płyt.

Kolejna przydatna informacja to grubość warstwy betonu, czyli jak głęboko trzeba wiercić, aby dostać się do kanału. Możemy przyjąć, że jeśli po wywierceniu otworu o głębokości 4-5 cm wiertło nie wpadło nam do środka, to znaczy, że w tym miejscu kanału nie ma.

Na koniec uwaga techniczna: W ścianach i sufitach z wielkiej płyty kanały są okrągłe i są wykonane z betonu. Na niektórych ścianach w kuchni i w łazience możemy natomiast spotkać kanały prostokątne, zazwyczaj wykonane z cegły. Są to kominy. Wykorzystywane są one do zapewnienia wentylacji i do odprowadzania spalin z junkersa. W takich kominach przepisy nie pozwalają prowadzić ani przepuszczać przez nie przewodów. Na takich ścianach trzeba kuć bruzdę po ścianie lub wybrać inną drogę.

4. Cegła dziurawka ułatwia pracę

Ściany działowe czasem są zbudowane z cegły dziurawki, więc wystarczy rozkuć tylko spoiwo między cegłami i otworami w cegle przepuścić przewód, jeden lub nawet kilka, otwór jest dość szeroki. Nie trzeba koniecznie kuć bruzd w ścianie, a potem gipsować to wszystko.

Przewód puszczony w cegle dziurawce

5. Kanał, czyli jak pozbyć się gruzu

Mając już wykuty szeroki otwór pod puszkę dla gniazdka lub wyłącznika, wykorzystajmy ten otwarty kanał i przed zagipsowaniem puszki wrzućmy do niego gruz, który zgromadził się nam podczas pracy. Pozbędziemy się w ten sposób problemu, co zrobić z gruzem.