Rozdzielnice – porady praktyczne przy podłączaniu część 2

<<-- Przejdź do części 1

Może być też taka sytuacja, że wystarczy tylko przeciąć drucik bez zdejmowania plomby, tak jak jest to pokazane na fotografii poniżej. W takim przypadku plombę zostawiamy w spokoju, nie zrywamy jej. Zwracamy uwagę w tym miejscu, że możemy zerwać tylko plombę monterską, czyli tę, która bezpośrednio zabezpiecza pokrywkę zasłaniającą przewody. Plombę zabezpieczającą wnętrze licznika absolutnie nie możemy ruszać.

Elementy licznika prądu, które możemy zdjąć

7. Urwana śrubka od plomby w liczniku prądu

W praktyce elektryka zdarzają się różne wpadki, sytuacje, które zamiast pomóc, pogorszyły tylko sprawę. Do takich przypadków należy urwanie plastiku trzymającego nakrętkę od pokrywki w liczniku energii elektrycznej. Ta nakrętka jest od śruby, przez którą przechodzi drucik od plomby. Urwanie nakrętki powoduje, że nie sposób wkręcić śrubki, a tym samym zabezpieczyć pokrywkę przed jej ściągnięciem i dostaniem się do przewodów.

Rozdzielnice – porady praktyczne przy podłączaniu część 1

W praktyce elektryka spotykamy się z różnymi obszarami pracy zawodowej. Jednym z nich jest montaż i podłączenie rozdzielnicy (skrzynki bezpieczników) przy nowo prowadzonej instalacji lub modernizacji (wymiany) starej rozdzielnicy. Poniżej prezentujemy kilka porad praktycznych, czyli takich płynących z doświadczenia, jako kontynuacja cyklu pt. „Porady praktyczne dla początkującego elektryka”.

1. Uważaj na gniazda ceramiczne

Kiedy wymieniasz gniazdo ceramiczne do bezpiecznika topikowego, nie dokręcaj śrub mocujących na siłę, bo gniazdo pęknie – to w końcu ceramika, która pod wpływem naprężeń potrafi pęknąć.

Gniazdo ceramiczne

Gniazdo ceramiczne dokręć mocno, ale nie za mocno: jak we wszystkim, z wyczuciem. Pamiętaj, że za lekko dokręcone też nie powinno być.

 

2. Przewód zasilający wprost do największego obciążenia

W skrzynce bezpieczników lub rozdzielnicy domowej przewód zasilający podłącz do esa (lub bezpiecznika), który zabezpiecza obwód najbardziej obciążony, czyli zazwyczaj kuchnię. Jeśli wydzieliliśmy w kuchni kilka obwodów elektrycznych, przewód zasilający podłącz do tego najbardziej obciążonego, np. od płyty indukcyjnej.

Ktoś może zapytać, co za różnica, w którym miejscu podłączyć przewód zasilający skoro i tak poprzez mostek prąd rozchodzi się równomiernie do wszystkich bezpieczników. Jeśli zastanowisz się dłużej lub przyjrzysz się fizycznemu układowi połączeń, stwierdzisz, że jednak jakieś znaczenie to ma.

Jak ułatwić sobie pracę przy prowadzeniu instalacji elektrycznej część 2

<<-- Przejdź do części 1

Jeśli wewnątrz mieszkania znajduje się ściana lub belka nośna, wtedy w tym miejscu kończy się na pewno kanał, bo na nich opierają się dwie płyty: kończy się dłuższa, a zaczyna krótsza, zazwyczaj idąca w stronę kuchni lub łazienki.

Jeśli na ścianie nie widać pęknięć i w związku z tym trudno wywnioskować czy są w ścianie kanały, wtedy wykonajmy kilka wierceń sondujących (z uwagi na ścianę betonową najlepiej użyć wiertła 12 mm). Jako że szerokość kanału wynosi około 14 cm, więc jeśli zrobimy kilka wierceń co 2-3 cm na odcinku powiedzmy 12 cm, to jeśli tylko kanał jest, to na pewno na niego w ten sposób natrafimy.

Warto pamiętać o tym, że pierwszy kanał w ścianie czy suficie będzie rozpoczynał się w odległości około 10 cm od pęknięcia, bo kanał jest przecież oblany betonem, aby to wszystko trzymało się jakoś razem. Warto także wiedzieć, że taka płyta ma zazwyczaj szerokość 120 cm, więc wystarczy nam zaobserwować tylko jedno pęknięcie, aby szybko ustalić położenie kolejnych płyt.

Kolejna przydatna informacja to grubość warstwy betonu, czyli jak głęboko trzeba wiercić, aby dostać się do kanału. Możemy przyjąć, że jeśli po wywierceniu otworu o głębokości 4-5 cm wiertło nie wpadło nam do środka, to znaczy, że w tym miejscu kanału nie ma.

Na koniec uwaga techniczna: W ścianach i sufitach z wielkiej płyty kanały są okrągłe i są wykonane z betonu. Na niektórych ścianach w kuchni i w łazience możemy natomiast spotkać kanały prostokątne, zazwyczaj wykonane z cegły. Są to kominy. Wykorzystywane są one do zapewnienia wentylacji i do odprowadzania spalin z junkersa. W takich kominach przepisy nie pozwalają prowadzić ani przepuszczać przez nie przewodów. Na takich ścianach trzeba kuć bruzdę po ścianie lub wybrać inną drogę.

4. Cegła dziurawka ułatwia pracę

Ściany działowe czasem są zbudowane z cegły dziurawki, więc wystarczy rozkuć tylko spoiwo między cegłami i otworami w cegle przepuścić przewód, jeden lub nawet kilka, otwór jest dość szeroki. Nie trzeba koniecznie kuć bruzd w ścianie, a potem gipsować to wszystko.

Przewód puszczony w cegle dziurawce

5. Kanał, czyli jak pozbyć się gruzu

Mając już wykuty szeroki otwór pod puszkę dla gniazdka lub wyłącznika, wykorzystajmy ten otwarty kanał i przed zagipsowaniem puszki wrzućmy do niego gruz, który zgromadził się nam podczas pracy. Pozbędziemy się w ten sposób problemu, co zrobić z gruzem.

Jak ułatwić sobie pracę przy prowadzeniu instalacji elektrycznej część 1

Powiedzenie mówi, że robota lubi głupiego. Nie ma w tym powiedzeniu nic niezrozumiałego. Jeśli nie zastanawiamy się nad tym, co i jak robimy, jeśli wykonujemy swoją pracę bezmyślnie, musimy się liczyć z tym, że będą się pojawiać problemy, co często będzie skutkowało wykonaniem tej pracy jeszcze raz.

Czasem fachowcy tak się śpieszą z robotą, że nie mają czasu na wybranie optymalnej metody do wykonania danej usługi. Wydaje im się, że jeśli będą za długo stali i zastanawiali się, klient może pomyśleć, że są w swojej pracy zagubieni lub nieprofesjonalni. To nie jest wstyd dla fachowca, nawet profesjonalisty, jeśli zastanawia się nad koncepcją pracy lub czyta zalecenia producenta dla montera zawarte w instrukcji obsługi.

Poniżej prezentujemy kilka porad praktycznych, które ułatwiają, a często i przyśpieszają nam wykonywaną pracę w obrębie prowadzenia instalacji elektrycznej. Możemy kuć bruzdy w ścianach długimi odcinkami, stracimy czas, siłę i wymęczymy wiertarkę. Kto głupiemu zabroni? Mądry fachowiec zastanowi się i znajdzie sposoby, aby tę pracę sobie ułatwić. Oto kilka takich sposobów:

Instrukcja obsługi po polsku parowaru Russell Hobbs, część 2

<<-- Przejdź do części 1

CZAS GOTOWANIA I BEZPIECZEŃSTWO ŻYWNOŚCI

31 Te czasy są tylko wskazówką. Są przeznaczone na pojedynczą warstwę jedzenia w dolnym koszu.

32 Przedłuż te czasy:

a) jeśli używane są 2 lub 3 kosze, ponieważ para musi podgrzać więcej jedzenia

b) jeśli dana potrawa jest gotowana w drugim lub trzecim koszyku

c) jeśli jedzenie jest ułożone warstwami w koszyku

33 Ogólnie rzecz biorąc, im dalej jedzenie jest od żywiołu, tym dłużej trwa gotowanie.

34 Musisz poeksperymentować, aby znaleźć godziny i pozycje, które pasują do twoich ulubionych potraw.

35 Przed podaniem sprawdź, czy jedzenie jest odpowiednio ugotowane. W razie wątpliwości ugotuj jeszcze trochę.

36 Mięso, drób i produkty pochodne (mielone, hamburgery itp.) gotuj, aż soki będą klarowne.

37 Smaż rybę, aż miąższ będzie nieprzezroczysty. 

 

Parowar Russell Hobbs 21140

MISKA RYŻOWA

38 Kiedy gotujesz ryż, napełnij miskę ryżem nie więcej niż do połowy.

39 Dodaj wodę do miski na ryż – mniej więcej jedną i ćwierć objętości ryżu (ryż wchłonie część wody).

Nie używaj małży otwartych przed gotowaniem. Gotuj na parze, aż muszle całkowicie się otworzą i wyrzuć te, które nie są otwarte po ugotowaniu. Aby warzywa liściaste pozostały zielone i chrupiące, lekko gotuj, a następnie zanurz w lodowatej wodzie (to znaczy warzywa).

40 Umieść miskę na ryż w górnym koszu. Jeśli umieścisz ryż pod innymi produktami spożywczymi, soki zmienią smak ryżu, a dodatkowy płyn może sprawić, że będzie papkowaty.

41 Ryż powinien zająć od 15 do 20 minut, w zależności od rodzaju, ilości i osobistego gustu.

42 Sugerujemy spróbować po 15 minutach, a następnie w razie potrzeby gotować dłużej. 

Parowar Russell Hobbs 21140 instrukcja obsługi PL po polsku, część 1

 

Parowar Russell Hobbs 21140

WAŻNE

 

Przestrzegaj podstawowych środków ostrożności, w tym:

 

1 To urządzenie może być używane przez dzieci w wieku od 8 lat i powyżej oraz osoby o obniżonej sprawności fizycznej, sensorycznej lub umysłowej zdolności lub brak doświadczenia i wiedzy, jeśli mają były nadzorowane/instruowane i rozumieją związane z tym zagrożenia. Dzieci nie mogą bawić się urządzeniem. Czyszczenie i użytkownik konserwacji nie mogą wykonywać dzieci, chyba że są starsze niż 8 i nadzorowane. Trzymaj urządzenie i kabel poza zasięgiem dzieci poniżej 8 roku życia.

2 Jeśli kabel jest uszkodzony, należy zwrócić urządzenie, aby uniknąć zagrożenia. Powierzchnie urządzenia nagrzewają się.

3 Nie wkładać do parowaru mrożonego mięsa ani drobiu, przed użyciem całkowicie rozmrozić.

4 Nie dotykaj gorących powierzchni podstawy, pokrywki, koszy, miski na ryż lub tacy. Posługiwać się rękawice kuchenne lub szmatkę i podnosić je tylko za uchwyty.

 

5 Nie sięgaj nad parowiec, gdy jest gorący, para wydostanie się przez otwory pokrywka i krawędzie koszy.

6 Nie używaj parownicy w pobliżu lub pod zasłonami, półkami, szafkami lub czymkolwiek, co może zostać uszkodzony przez wydobywającą się parę.

7 Nie przykrywaj naczynia do gotowania na parze ani nie kładź na nim niczego.

8 Odłącz parowiec, gdy nie jest używany, przed przenoszeniem i przed czyszczeniem.

9 Nie używaj akcesoriów ani przystawek, chyba że je dostarczymy.

10 Nie używaj parowca do celów innych niż opisane w niniejszym instrukcje.

11 Nie używaj parowaru, jeśli jest uszkodzony lub działa nieprawidłowo.

PRZYGOTOWANIE

Porady praktyczne przy prowadzeniu instalacji elektrycznej

W kolejnym artykule poświęconym poradom praktycznym dla początkującego elektryka prezentujemy kilka porad ogólnych związanych z prowadzeniem lub wymianą instalacji elektrycznej. Jak wszystkie nasze porady, płyną one z wieloletniego doświadczenia w praktyce zawodu.

 

1. Zmień główny bezpiecznik na automat

Przed wymianą starej instalacji na nową warto zmienić sobie główny bezpiecznik do mieszkania (zabezpieczenie przedlicznikowe) na automat. W przypadku uszkodzenia któregoś z przewodów instalacji w mieszkaniu (przewiercenie, przecięcie itp.) i wystąpienia zwarcia nie będziemy musieli martwić się skąd wziąć bezpiecznik na wymianę. Oszczędzimy także w ten sposób swoje finanse. Po co kupować bezpieczniki topikowe na wymianę skoro można użyć automatu. Takie używane automaty przecież bez problemu możemy pozyskać z dotychczasowych wymian instalacji, bo czasem się trafiają. Mamy je więc za darmo.

Jeśli mamy taką możliwość, w podobny sposób możemy zamienić bezpieczniki zabezpieczające poszczególne obwody instalacji w mieszkaniu. Przy zwarciu one także zadziałają i się przepalą. Często przecież przy przecięciu przewodu lecą oba bezpieczniki: ten od obwodu i ten główny. Po wymianie instalacji lub wykonanej usłudze możemy wykręcić swój automat i wstawić bezpiecznik ten, co był lub inny (nowy).

Zasilanie instalacji – porady praktyczne

Oto kilka kolejnych porad z cyklu „Porady praktyczne dla początkującego elektryka”. Tym razem są związane z szeroko rozumianym zasilaniem instalacji.

 

1. Wkręcaj automat już wciśnięty

Jeśli z powodu zwarcia lub z nieznanej przyczyny wybije automat (wyłącznik nadprądowy zwany popularnie korkiem) w skrzynce bezpieczników lub w zabezpieczeniu przedlicznikowym, nie wciskaj przycisku. Odkręć trochę automat, aby prąd nie dochodził i wtedy wciśnij, następnie wkręć automat z powrotem. Jeśli jest trwałe zwarcie w instalacji lub w urządzeniu, wtedy on na powrót wybije, a jeśli jest wszystko w porządku, wtedy nic się nie stanie.

Wyłącznik nadprądowy, popularny „korek”

Wyobraź sobie sytuację, że w instalacji jest trwałe zwarcie, a ty, po wybiciu automatu, wciskasz go pod prądem (gdy automat jest wkręcony). W takim przypadku podczas wciskania przytrzymujesz palcem przycisk i automat nie może szybko zareagować na istniejące zwarcie. To często skutkuje zadziałaniem (przepaleniem) bezpiecznika wyższego rzędu, czyli od całego pionu w bloku lub jednej fazy zasilającej. Możliwe jest także wybicie bezpiecznika BM w przyłączu kablowym. Wtedy już trzeba wzywać Zakład Energetyczny, aby przyjechał i tego BM-a wymienił.

Podobna sytuacja jak w przypadku wyłączników nadprądowych wkręcanych dotyczy tych z opadającą klapką, czyli popularnych esów. Tutaj nawet nie trzeba używać siły, aby cokolwiek wciskać, wystarczy tylko lekko podnieść do góry, więc to ryzyko przytrzymania palcem jest dużo większe. Pamiętajmy o tym i starajmy się zwracać uwagę na to, aby szybko ten palec zdejmować z klapki.

Bezpieczeństwo w pracy elektryka – porady praktyczne

Bezpieczeństwo w pracy elektryka jest bardzo ważne z uwagi na to, iż musimy chronić nie tylko swoje zdrowie i życie, ale także (a właściwie: przede wszystkim) zdrowie i życie użytkownika tego, co zrobimy. Bierzemy więc odpowiedzialność za życie drugiego człowieka, i to w dwójnasób. Z jednej strony odpowiadamy za życie jako istoty, a z drugiej, odpowiadamy za dobytek człowieka. Jeśli z powodu naszej niefrasobliwości zapali się instalacja i spłonie mieszkanie klienta wraz z jego dobytkiem, wtedy także odpowiadamy za życie człowieka, tym razem jednak w ujęciu egzystencjalnym. Klientowi nie musi się nic stać, ale gdy straci cały dorobek swojego życia, to przecież nasz wpływ negatywny na jego życie będzie bardzo duży.

 

Poniżej prezentujemy kilka porad związanych z bezpieczeństwem w pracy elektryka płynących z codziennej praktyki.

1. Zorientuj się, gdzie jest główny wyłącznik prądu

Jako że w pracy z prądem wszystko jest możliwe, musimy być przygotowani na szybkie wyłączenie prądu. Dobrze jest więc przed wykonaniem zlecenia zorientować się, w którym miejscu znajduje się główny wyłącznik prądu, a przynajmniej zabezpieczenie przedlicznikowe, aby w razie zagrożenia, gdy kogoś np. złapie prąd, nie szukać po ścianach bezpieczników, tylko od razu skierować się we właściwe miejsce.

Zazwyczaj w sytuacjach związanych z bezpieczeństwem ludzi i dobytku wystarczy wyłączyć zabezpieczenie zalicznikowe, znajdujące się w mieszkaniu, ale jak to mówią, licho nie śpi. Lepiej na wszelki wypadek wiedzieć, w którym miejscu można wyłączyć prąd do mieszkania.

W mojej praktyce wygląda to tak, że idąc do mieszkania klienta, od razu, w sposób niemal nieświadomy, rozglądam się po drodze, gdzie co jest.

2. Bądź zorientowany, gdzie jest prąd

Wykonując swoje czynności w puszce łączeniowej lub w gąszczu przewodów i złączek, zawsze przed przystąpieniem do pracy zorientuj się, w których miejscach lub na których przewodach jest prąd (faza) i staraj się mieć tę wiedzę na pierwszym miejscu w świadomości, abyś podczas pracy i ruszania rękami nieostrożnie nie dotknął przewodu fazowego, bo to grozi porażeniem prądem.

Nie muszą to być zresztą ręce. Może to być głowa lub tylko ucho, jeśli za tobą lub obok ciebie zwisają różne przewody z częściowo zdemontowanej instalacji. Zawsze miej w uwadze, gdzie w twoim pobliżu jest strefa zagrożenia, i bynajmniej nie chodzi tylko o prąd, bo jeśli obok ciebie wystaje jakiś pręt lub belka a ty o tym zapomnisz, możesz przy gwałtownym ruchu po prostu nadziać się na nie, wybić sobie oko lub złapać kilka siniaków.

Nie zapominaj także o tym, że wszelkie zwisające lub wystające przewody z prądem powinny być zabezpieczone taśmą izolacyjną.

3. Przed dotknięciem przewodu najpierw go sprawdź

Najlepsza zasada i praktyka związana z bezpieczeństwem w pracy elektryka jest taka, aby przed dotknięciem jakiegokolwiek przewodu najpierw upewnić się przy pomocy neonówki, czy aby na pewno nie ma na nim prądu. Nie ograniczajmy się przy tym tylko do przewodów (żył) koloru czarnego czy brązowego, bo różne przypadki się zdarzają i faza może być na przewodzie, o którym nigdy byśmy nie powiedzieli, że tam może być prąd. Najbezpieczniej jest sprawdzić wszystkie żyły. Nie ma ich przecież dużo, więc warto poświęcić te kilka sekund, aby zadbać o swoje bezpieczeństwo.

Świątynia boża – cel żywej wiary chrześcijańskiej

<<-- Przejdź do części 1
 

Wspominaliśmy już, że równolegle ze wznoszeniem naszej twierdzy duchowej możemy wznosić także świątynię bożą. Zanim jednak ukończyliśmy budowę twierdzy, konstrukcja naszej świątyni często była niszczona przez nasze grzechy i błędy. Dopiero teraz, zamknięci w duchowej twierdzy, możemy w sposób realny i trwały postawić świątynię bożą, dlatego że twierdza duchowa jest odpowiednio mocnym i wytrzymałym fundamentem dla tego typu budowli. O tym, jak taką świątynię zbudować piszemy w dalszej części artykułu.

Jak zbudować w sobie świątynię bożą?

W pierwszej części naszego artykułu opisywaliśmy poszczególne etapy budowania w sobie twierdzy duchowej. Poprzez wiedzę i samokontrolę postawiliśmy przed szatanem ściany nie do przebicia. Zamknięci w tak warownej twierdzy możemy teraz dokończyć w nas budowę świątyni bożej.

W naszej koncepcji twierdza, jaką w sobie zbudowaliśmy stanie się częścią świątyni, bo bez naszej czystości nie mamy co liczyć na goszczenie w świątyni Boga. Świątynią zatem otoczymy naszą twierdzę duchową. Nie zależy w tym upatrywać czegoś złego. Nie chodzi o to, aby nasza twierdza była w centrum świątyni i zajęła miejsce Boga. Obie budowle są przecież tworami duchowymi.

Stawiamy twierdzę w centrum jako podstawę bliskiej relacji z Bogiem, bo bez twierdzy jesteśmy zbyt niedoskonali i słabi, aby doświadczyć w naszej świątyni Boga. Świątynia, która będzie okalała naszą twierdzę, będzie jak ramiona Boga, w których schronimy się z naszą małością. Pomiędzy nami zatem a światem zewnętrznym będzie świątynia, a nasze postrzeganie rzeczywistości będzie przechodziło przez tę świątynię, co wpłynie na naszą postawę i czyny w ziemskim życiu.

Nasza świątynia będzie miała prostą konstrukcję, przeciwną do naszej twierdzy. W twierdzy obudowaliśmy się grubymi ścianami, aby Zło nie mogło nami rozgrywać, posługując się naszymi emocjami, popędami czy po prostu brakiem wiedzy. Świątynia boża będzie miała charakter otwarty, aby światło bijące od Boga obejmowało wszystkich, którzy znajdą się w naszym pobliżu, a więc także szatana, który oślepiony chwałą Boga będzie miał trudniejszy dostęp do nas. Postawimy zatem w naszej świątyni cztery filary, które są fundamentem żywej wiary chrześcijańskiej, a na tych czterech filarach oprzemy zwieńczenie świątyni w postaci złotej kopuły, która połączy wszystko w całość. Niczego więcej do konstrukcji świątyni nie potrzebujemy od strony technicznej (choć oczywiście duchowej). Opiszmy zatem poszczególne elementy budowanej przez nas świątyni.