Rozdzielnice – porady praktyczne przy podłączaniu część 2

<<-- Przejdź do części 1

Może być też taka sytuacja, że wystarczy tylko przeciąć drucik bez zdejmowania plomby, tak jak jest to pokazane na fotografii poniżej. W takim przypadku plombę zostawiamy w spokoju, nie zrywamy jej. Zwracamy uwagę w tym miejscu, że możemy zerwać tylko plombę monterską, czyli tę, która bezpośrednio zabezpiecza pokrywkę zasłaniającą przewody. Plombę zabezpieczającą wnętrze licznika absolutnie nie możemy ruszać.

Elementy licznika prądu, które możemy zdjąć

7. Urwana śrubka od plomby w liczniku prądu

W praktyce elektryka zdarzają się różne wpadki, sytuacje, które zamiast pomóc, pogorszyły tylko sprawę. Do takich przypadków należy urwanie plastiku trzymającego nakrętkę od pokrywki w liczniku energii elektrycznej. Ta nakrętka jest od śruby, przez którą przechodzi drucik od plomby. Urwanie nakrętki powoduje, że nie sposób wkręcić śrubki, a tym samym zabezpieczyć pokrywkę przed jej ściągnięciem i dostaniem się do przewodów.

Rozdzielnice – porady praktyczne przy podłączaniu część 1

W praktyce elektryka spotykamy się z różnymi obszarami pracy zawodowej. Jednym z nich jest montaż i podłączenie rozdzielnicy (skrzynki bezpieczników) przy nowo prowadzonej instalacji lub modernizacji (wymiany) starej rozdzielnicy. Poniżej prezentujemy kilka porad praktycznych, czyli takich płynących z doświadczenia, jako kontynuacja cyklu pt. „Porady praktyczne dla początkującego elektryka”.

1. Uważaj na gniazda ceramiczne

Kiedy wymieniasz gniazdo ceramiczne do bezpiecznika topikowego, nie dokręcaj śrub mocujących na siłę, bo gniazdo pęknie – to w końcu ceramika, która pod wpływem naprężeń potrafi pęknąć.

Gniazdo ceramiczne

Gniazdo ceramiczne dokręć mocno, ale nie za mocno: jak we wszystkim, z wyczuciem. Pamiętaj, że za lekko dokręcone też nie powinno być.

 

2. Przewód zasilający wprost do największego obciążenia

W skrzynce bezpieczników lub rozdzielnicy domowej przewód zasilający podłącz do esa (lub bezpiecznika), który zabezpiecza obwód najbardziej obciążony, czyli zazwyczaj kuchnię. Jeśli wydzieliliśmy w kuchni kilka obwodów elektrycznych, przewód zasilający podłącz do tego najbardziej obciążonego, np. od płyty indukcyjnej.

Ktoś może zapytać, co za różnica, w którym miejscu podłączyć przewód zasilający skoro i tak poprzez mostek prąd rozchodzi się równomiernie do wszystkich bezpieczników. Jeśli zastanowisz się dłużej lub przyjrzysz się fizycznemu układowi połączeń, stwierdzisz, że jednak jakieś znaczenie to ma.

Jak ułatwić sobie pracę przy prowadzeniu instalacji elektrycznej część 2

<<-- Przejdź do części 1

Jeśli wewnątrz mieszkania znajduje się ściana lub belka nośna, wtedy w tym miejscu kończy się na pewno kanał, bo na nich opierają się dwie płyty: kończy się dłuższa, a zaczyna krótsza, zazwyczaj idąca w stronę kuchni lub łazienki.

Jeśli na ścianie nie widać pęknięć i w związku z tym trudno wywnioskować czy są w ścianie kanały, wtedy wykonajmy kilka wierceń sondujących (z uwagi na ścianę betonową najlepiej użyć wiertła 12 mm). Jako że szerokość kanału wynosi około 14 cm, więc jeśli zrobimy kilka wierceń co 2-3 cm na odcinku powiedzmy 12 cm, to jeśli tylko kanał jest, to na pewno na niego w ten sposób natrafimy.

Warto pamiętać o tym, że pierwszy kanał w ścianie czy suficie będzie rozpoczynał się w odległości około 10 cm od pęknięcia, bo kanał jest przecież oblany betonem, aby to wszystko trzymało się jakoś razem. Warto także wiedzieć, że taka płyta ma zazwyczaj szerokość 120 cm, więc wystarczy nam zaobserwować tylko jedno pęknięcie, aby szybko ustalić położenie kolejnych płyt.

Kolejna przydatna informacja to grubość warstwy betonu, czyli jak głęboko trzeba wiercić, aby dostać się do kanału. Możemy przyjąć, że jeśli po wywierceniu otworu o głębokości 4-5 cm wiertło nie wpadło nam do środka, to znaczy, że w tym miejscu kanału nie ma.

Na koniec uwaga techniczna: W ścianach i sufitach z wielkiej płyty kanały są okrągłe i są wykonane z betonu. Na niektórych ścianach w kuchni i w łazience możemy natomiast spotkać kanały prostokątne, zazwyczaj wykonane z cegły. Są to kominy. Wykorzystywane są one do zapewnienia wentylacji i do odprowadzania spalin z junkersa. W takich kominach przepisy nie pozwalają prowadzić ani przepuszczać przez nie przewodów. Na takich ścianach trzeba kuć bruzdę po ścianie lub wybrać inną drogę.

4. Cegła dziurawka ułatwia pracę

Ściany działowe czasem są zbudowane z cegły dziurawki, więc wystarczy rozkuć tylko spoiwo między cegłami i otworami w cegle przepuścić przewód, jeden lub nawet kilka, otwór jest dość szeroki. Nie trzeba koniecznie kuć bruzd w ścianie, a potem gipsować to wszystko.

Przewód puszczony w cegle dziurawce

5. Kanał, czyli jak pozbyć się gruzu

Mając już wykuty szeroki otwór pod puszkę dla gniazdka lub wyłącznika, wykorzystajmy ten otwarty kanał i przed zagipsowaniem puszki wrzućmy do niego gruz, który zgromadził się nam podczas pracy. Pozbędziemy się w ten sposób problemu, co zrobić z gruzem.