Kosmiczna galeria cz 2

Mgławica „Carina” (NGC 3372)

Mgławica emisyjna znajdująca się w gwiazdozbiorze Kila na niebie południowym, niewidocznym w Polsce. Jest odległa od nas o około 7500 lat świetlnych, a jej rozmiary są szacowane na 260 lat świetlnych. Pył i gaz mgławicy są rozgrzewane przez znajdujące się w jej centrum młode gwiazdy. 

Obserwacje wykonane w podczerwieni wykazały że różne części mgławicy poruszają się w różnych kierunkach z prędkościami dochodzącymi do 230 km/s. Zderzenia obłoków molekularnych poruszających się z tak dużymi prędkościami rozgrzewają materię do wysokiej temperatury. 

 

Mgławica Carina                                             fot. ESO,T.Preibisch

Mgławica Carina                                                               fot. NASA

Mgławica „Trąba słonia" (fragment gromady gwiazd IC1396)

Fragment gromady otwartej gwiazd powiązanej z otaczającą ją mgławicą emisyjną. Znajduje się w gwiazdozbiorze Cefeusza. Gromada ta jest jedną z największych widocznych na niebie, jej widoczna średnica kątowa jest prawie trzy razy większa niż średnica kątowa Księżyca. Choć rozciąga się na setki lat świetlnych jest słabo widoczna. Wewnątrz niej możemy znaleźć charakterystyczną ciemną mgławicę pyłową zwaną Trąbą słonia (na zdjęciu). IC 1396, jest aktywnym obszarem gwiazdotwórczym, w którym gwiazdy są skąpane w gorącym wodorze oraz otulone chłodniejszym pyłem. W dalszej przyszłości obszar ten może stać areną dynamicznych procesów gwiazdotwórczych. 

 

Za przyczynę powstania tej mgławicy odpowiada gwiazda HD 206267, której silne podmuchy wiatru gwiazdowego uformowały z otaczających gwiazdę pyłów tę charakterystyczną strukturę.

 

Mgławica "Trąba słonia"                                                 fot. NASA

 

Mgławica „Koński łeb” (fragment mgławicy IC 434)

Ciemna mgławica znajdująca się w gwiazdozbiorze Oriona i jest częścią znacznie większego Zespołu Obłoków Molekularnych Oriona. Leży w przybliżeniu 1500 lat świetlnych od Ziemi i ma średnicę w przybliżeniu 3,5 lat świetlnych. Czerwony blask pochodzi od gazu wodorowego głównie za Mgławicą Koński Łeb, zjonizowanego przez pobliską gwiazdę sigma Orionis. Ponadto mgławicę tę rozjaśnia znajdująca się za nią mgławica emisyjna IC 434. Ciemność mgławicy Koński Łeb jest spowodowana głównie przez gęstą warstwę pyłu, chociaż dolna część szyi Końskiego Łba rzuca cień na lewo. Jasne punkty przy podstawie mgławicy Koński Łeb to młode gwiazdy w procesie formowania.

Mgławica „Koński łeb”                                          fot. Wikimedia

Mgławica „Koński łeb”                                                     fot. NASA

 

Mgławica „Eskimos” (znana też jako twarz Klowna) (NGC 2392)

Mgławica planetarna położona w gwiazdozbiorze Bliźniąt. W samym środku znajduje się gwiazda od której pochodzą odrzucone po wybuchu gwiazdy warstwy gazu. Mgławica składa się z rozbudowanych struktur obłoku gazowego, a włókna tej otoczki rzeźbione są prawdopodobnie przez wiatr słoneczny (silny wiatr cząstek z centralnej gwiazdy). Jej średnicę szacuje się na 0,34 lat świetlnych, a odległość od nas na 3830 lat świetlnych.

Mgławica „Eskimos”                                                           fot. NASA

                    < Poprzednia    2/4    Następna >

Artykuł pochodzi z mojej książki pt. "Ciekawe, niezwykłe, zastanawiające. Część 2". Zapraszam na Stronę książki.