Funny Bob – strona z zabawnymi obrazkami

Dziś promujemy stronę z zabawnymi obrazkami o nazwie Funny Bob, która zawiera ciekawe połączenie zabawnych (zabawnych na różne sposoby) obrazków z krótkimi komentarzami Autora, które często skłaniają nawet do zadumy.

Poniżej przedstawiamy kilka obrazków wraz z oryginalnym komentarzem odautorskim i zachęcamy do odwiedzin strony Funny Bob.

Funny Bob – promocja serwisu

Ja i moja rodzina

Rodzina w moim życiu jest bardzo ważna. Bycie częścią większej całości to odpowiedzialność nie tylko za siebie, ale także za innych. Ich dobro jest równe mojemu. Nie bądźmy sobie obojętni. W końcu płynie w nas ta sama krew...

 

Człowiek-ziemniak

Ludzie operacyjnie poprawiają swoje twarze, chcąc wyglądać świeżo i młodo, a niejednokrotnie wyglądają nienaturalnie, wręcz karykaturalnie.

 

Randezvous

Ja i moje ludziki

  Coś po tobie chodzi? Nie przejmuj się – przynajmniej masz z kim porozmawiać. To taka sama istota jak ty.

 

Trofeum

  Amor musi być Rosjaninem, bo lata z gołą dupą, strzela do wszystkich i mówi, że to z miłości...

 

Pływaczka z Milo

Na półce stoją dwie podobne figury: jedna warta jest pięć dolarów a druga pięć milionów dolarów – oto szaleństwo świata!

 

Za mało

Chciałoby się więcej, a skąd na to brać pieniądze? Trzeba pracować, pracować, pracować – i tak przemija nam życie...

Pirania

Uśmiech drugiego człowieka nie zawsze oznacza jego życzliwości wobec nas. Czasem jest to złowieszczy uśmiech, uśmiech człowieka, który znalazł właśnie swoją nową ofiarę.

 

Pocałuj mnie

Bez względu na to, czy kobieta jest ładna, czy brzydka, każda pragnie miłości i bliskości. Jest nawet przysłowie: „Kobieta bez mężczyzny więdnie, a mężczyzna bez kobiety szaleje”. Tak. Bez wątpienia kobieta może być dla mężczyzny czymś najwspanialszym na świecie, ale może być także czymś najgorszym, że aż mu się żyć nie chce...

Smutek

Kto może zostać dawcą szpiku

W poprzednim artykule omawialiśmy sposoby pobierania szpiku kostnego od dawcy. Nie każdy jednak może takim dawcą szpiku zostać. Należy spełnić określone warunki zdrowotne. Poniżej prezentujemy warunki, które nie pozwalają zostać dawcą szpiku. Niektóre z nich są bezwzględne, całkowicie dyskwalifikujące, a niektóre dyskwalifikują tylko czasowo. Po spełnieniu określonych warunków, zazwyczaj czasowych, można takim dawcą szpiku zostać.

Kto nie może zarejestrować się jako dawca szpiku

Warunki ogólne:

• Osoby poniżej 18 roku życia oraz powyżej 55 roku,
• ci, którzy ważą mniej niż 50 kg lub mają dużą nadwagę,
• osoby uzależnione od leków, alkoholu i narkotyków (palenie papierosów nie wyklucza z oddawania szpiku),
• osoby przebywające w zakładzie karnym lub takie, które opuściły go mniej niż pół roku przed próbą rejestracji,
• stosują domięśniowo lub dożylnie leki, które nie zostały przepisane przez lekarza,
• w wywiadzie rodzinnym wskazują, że mogą być zarażone gąbczastym zwyrodnieniem mózgu albo chorobami dziedzicznymi,
• otrzymały przeszczep rogówki, twardówki lub opony twardej albo zostały poddane nieudokumentowanej operacji neurochirurgicznej, w której zastosowana mogła być opona twarda,
• otrzymały jakikolwiek ksenoprzeszczep (przeszczep odzwierzęcy),
• były leczone środkami immunosupresyjnymi,
• ze względu na swoje zachowanie seksualne należą do grupy podwyższonego ryzyka. Mogą to być następujące działania:

• częsta zmiana partnerów seksualnych,
• utrzymywanie kontaktów seksualnych z wieloma partnerami,
• utrzymywanie kontaktów seksualnych w celach zarobkowych,
• utrzymywanie kontaktów seksualnych z osobami, u których testy w kierunku HIV, kiły lub żółtaczki wypadły dodatnio.

Choroby dyskwalifikujące zostanie dawcą szpiku:

• nieskorygowane wady serca,
• przebyty zawał serca,
• zabieg naczyniowy na sercu,
• wszczepienie by-passów,
• inne schorzenia serca wymagające podawania leków,
• niewydolność krążenia,
• hemofilia i inne choroby krwi,
• anemia,
• kiła,
• poważne choroby nerek i układu moczowego,
• choroba nowotworowa,
• AIDS,
• nosicielstwo wirusów HIV, HBS, HCV (żółtaczki typu B i C),
• wirusowe zapalenie wątroby,
• łuszczyca,
• zwyrodnieniowa choroba neurologiczna,
• sarkoidoza,
• choroby autoimmunologiczne (np. reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń),
• choroba Creutzfeldta-Jacoba u dawcy lub w rodzinie,
• postępująca demencja,
• choroby tropikalne.

Przeciwwskazania względne, ale niedyskwalifikujące (o dopuszczeniu decyduje lekarz):

• nadciśnienie – jeżeli jest utrzymywane w prawidłowym zakresie przez leki, to kandydat może być zaakceptowany,
• padaczka – jeżeli pacjent bierze leki przeciwpadaczkowe i w ciągu minionego roku nie wystąpił więcej niż jeden atak, to dawca może być zaakceptowany,
• cukrzyca – jeżeli nie wymaga podawania leków,
• gruźlica w ostatnich 5 latach,
• aktywna astma – jeżeli kandydat nie miał napadu astmy przez ostatnich 5 lat i nie bierze leków, może być zakwalifikowany,
• stosowanie leków hormonalnych,
• malaria.

Przypadki, w których czasowo nie można zostać zarejestrowanym jako dawca szpiku:

• badanie endoskopowe przy użyciu fiberoskopu,
• kontakt śluzówki z krwią lub po ukłuciu igłą,
• przetoczenie składników krwi,
• zrobienie tatuażu, przekłucie uszu lub innych części ciała – dyskwalifikacja na okres 6 miesięcy,
• zabieg operacyjny – dyskwalifikacja na okres 6 miesięcy,
• narażenie na ryzyko z powodu bliskiego kontaktu z chorym na wirusowe zapalenie wątroby,
• powrót z kraju o dużej częstotliwości występowania nosicieli HIV, chorych na AIDS i w których występują choroby tropikalne – dyskwalifikacja na okres 6 miesięcy,
• borelioza – akceptacja po 2 latach od wyleczenia,
• rzeżączka – akceptacja po roku od wyleczenia,
• ciąża i laktacja – akceptacja po 1,5 roku od ich zakończenia,
• okres występowania chorób zapalnych i uczuleniowych skóry, ostrych stanów uczuleniowych i okresu odczulania, okres zaostrzenia chorób alergicznych,
• okres podejrzanych objawów, mogących być spowodowane zachorowaniem na AIDS.

 

Artykuł pochodzi z mojej książki pt. "Ciekawe, niezwykłe, zastanawiające. Część 2". Zapraszam na Stronę książki.

Ciekawe artykuły:

• Przeżycia na granicy śmierci
• Niezwykłe opowieści o niezwykłych ludziach
• AntyNoble - śmieszne badania naukowe

    
    Zapoznaj się z innymi artykułami. Przejdź do zakładki Spis artykułów.

Dawca szpiku: Pobieranie komórek krwiotwórczych

Jakiś czas temu pisaliśmy cykl artykułów o zostaniu honorowym dawcą szpiku, wykazując, jak dobra jest to forma samorealizacji poprzez pomoc drugiemu człowiekowi. Niektórych jednak niepokoją myśli o tym, jak to będzie przy pobieraniu szpiku i, czy będzie bolało. W poniższym artykule odpowiadamy na te pytania, a w kolejnym przedstawimy listę warunków, jakie należy spełnić, aby w ogóle takim dawcą szpiku zostać.

Pobranie szpiku kostnego

Istnieją dwie metody pobierania komórek krwiotwórczych: z krwi obwodowej, wkłuwając się po prostu w żyłę, lub ze szpiku w znieczuleniu ogólnym, poprzez nakłucie talerzy biodrowych. Wybór metody w konkretnym przypadku zależy od celu wykonania zabiegu oraz od woli dawcy. W przypadku choroby nienowotworowej biorcy, na ogół pobiera się szpik, a w przypadku choroby nowotworowej, preferuje się pobranie komórek z krwi obwodowej. Ostateczną decyzję co do wyboru metody pobrania podejmuje jednak dawca.

Niezależnie od metody pobrania, bezpośrednio po pobraniu, komórki krwiotwórcze są przewożone przez specjalnego kuriera (karetką lub helikopterem medycznym) do ośrodka, w którym znajduje się chory i zostają przeszczepione choremu (w kroplówce) tego samego dnia lub w dniu następnym. Na żadnym więc etapie procedury pobrania nie następuje bezpośrednie spotkanie dawcy z biorcą. Jest to praktyka stosowana na całym świecie.

Dla lepszego poznania metody pobrania komórek krwiotwórczych i związanych z tym niedogodnościami opiszemy je teraz pokrótce.

Pobranie komórek krwiotwórczych z krwi obwodowej.

Pobranie komórek tą metodą składa się z dwóch etapów. Najpierw przez 4-6 dni dawca przyjmuje zastrzyki z leku (tzw. czynnik wzrostowy), który uwalnia komórki macierzyste ze szpiku do krwi obwodowej. Objawami ubocznymi podawania tego leku mogą być:

• ból mięśni i kości,
• osłabienie,
• zaczerwienienie w miejscu wstrzykiwania leku.

Po tym kilkudniowym przygotowaniu następuje właściwy etap, czyli pobranie komórek z krwi. Sam zabieg nie wymaga znieczulenia ogólnego i jest bezpieczny dla dawcy. Zabieg trwa 3-4 godziny, w zależności od ilości komórek, które udało się wyseparować. Jeżeli komórek jest nadal zbyt mało, zabieg powtarza się jeszcze raz następnego dnia.

Sama metoda separacji polega na wkłuciu się igłą do żyły w okolicy zgięcia łokciowego na obu rękach. Krew pobierana jest z jednej ręki, następnie przechodzi przez separator, czyli urządzenie służące do oddzielania różnych składników krwi – w nim to zostają zatrzymane komórki macierzyste – po czym tak „oczyszczona” krew wraca z powrotem do żyły dawcy poprzez wkłucie na drugiej ręce. W czasie procedury dawca leży na wygodnym fotelu, może czytać, oglądać telewizję lub robić cokolwiek innego. Bezpośrednio po zabiegu dawca wraca do domu.

Dawcy po zabiegu czują się różnie. Niektórzy od razu podejmują normalną aktywność, inni odczuwają zmęczenie lub senność. Objawami ubocznymi może być także drętwienie i mrowienie w różnych częściach ciała, szybko ustępujące po podaniu preparatów z wapniem.

Pobranie szpiku kostnego

Jeżeli dawca zdecyduje się na tę procedurę, jest on przyjmowany do kliniki, która znajduje się najbliżej jego miejsca zamieszkania, zazwyczaj w dniu pobrania lub dzień wcześniej. Zanim to jednak nastąpi, kilkanaście dni wcześniej zostaje on poproszony do zgłoszenia się do stacji krwiodawstwa w celu pobrania około 450 ml krwi do autotransfuzji. Posłuży ona do „zasilenia” dawcy bezpośrednio po zabiegu.

Pobranie szpiku wykonuje się w znieczuleniu ogólnym pod kontrolą anestezjologa. Jak każdy tego typu zabieg wiąże się z pewnym, minimalnym jednak ryzykiem. Od dawcy przy pomocy igły pobiera się szpik z jednej lub obu kości talerza biodrowego. Zwykle są to dwa wkłucia przez skórę, niekiedy połączone z jej niewielkim (ok. 5 mm) nacięciem i wielokrotnym nakłuciu kości. Pobranie szpiku wraz ze znieczuleniem trwa zwykle 60-90 minut.

Po pobraniu dawca krótko przebywa na oddziele pooperacyjnym, a jeżeli stan jego zdrowia nie budzi wątpliwości, to noc może spędzić już w domu. Zazwyczaj jednak opuszcza szpital dopiero następnego dnia.

Z uwagi na ogólne znieczulenie, u niektórych osób (ok. 10%) mogą wystąpić niepożądane objawy takie jak nudności, wymioty czy ból głowy, natomiast po samym zabiegu może być utrzymująca się do kilku dni bolesność w miejscu ukłuć, porównywalna z dużym siniakiem. Nie jest to więc zbyt wysoka cena za uratowanie komuś życia...

Ogólnie po procedurze pobrania komórek krwiotwórczych, czy to ze szpiku, czy z krwi obwodowej, nie ma jakiś szczególnych zaleceń ani ograniczeń, jednakże przez dwa, trzy dni po zabiegu zaleca się zrezygnować z gorących kąpieli w wannie czy basenie, unikanie ciężkich prac fizycznych i uprawiania sportów. Niezalecane jest także używanie aspiryny i ibuprofenu, które zaburzają procesy krzepnięcia krwi, chyba że lekarz nadzorujący zaleci inaczej.

W kilka dni po zabiegu można bez obaw wrócić do swych codziennych zajęć. Organizm w ciągu dwóch tygodni odtworzy sobie komórki macierzyste i uzupełni ubytek spowodowany pobraniem tychże komórek podczas zabiegu. Na tym polega zaleta tej formy pomocy, że my nic na tym nie tracimy. Warto więc wyciągnąć do potrzebującego swoją dłoń. Jet to pomoc na wagę życia tego człowieka. Trudno o lepszą pomoc. Myśl o uratowaniu komuś życia rozświetli nasze wnętrze, tym bardziej że życie lubi się odwdzięczyć, dobremu za dobre, złemu za złe... Jak mówi powiedzenie: „Kto uratuje choć jedną osobę, to tak, jakby cały świat uratował...” Warto o tym pomyśleć.

Na zakończenie przedstawiamy warunki, jakie należy spełnić, aby móc zostać dawcą szpiku. W zasadzie jest to lista negatywna – kto nie może zostać dawcą. Jeżeli żaden z poniższych punktów nie dotyczy nas, można z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością przyjąć, że przejdziemy pomyślnie proces wstępnej weryfikacji medycznej.

Ciąg dalszy artykułu -->>

Artykuł pochodzi z mojej książki pt. "Ciekawe, niezwykłe, zastanawiające. Część 2". Zapraszam na Stronę książki.

Ciekawe artykuły:

• Przeżycia na granicy śmierci
• Niezwykłe opowieści o niezwykłych ludziach
• AntyNoble - śmieszne badania naukowe

    
    Zapoznaj się z innymi artykułami. Przejdź do zakładki Spis artykułów.

Zabawki edukacyjne dla 3-latka – dlaczego warto je kupować?

Zabawki edukacyjne dla 3-latka – dlaczego warto je kupować?

Zabawki edukacyjne dla 3-latka mają w przyjazny sposób, czyli poprzez zabawę, wyrabiać pewne umiejętności oraz zdolności, a także przekazywać wiedzę o otoczeniu.

1. Na naukę nigdy nie jest za wcześnie.

2. Bezpieczeństwo podczas zabawy.

3. Zabawki edukacyjne dla 3-latka – sposób na nudę.

Człowiek uczy się całe życie – to prawda. Od pierwszych chwil ciekawi go najbliższe otoczenie, które poznaje, a przez to nabywa kolejnych umiejętności. Umysł dzieci jest bardzo chłonny, dlatego warto pomagać najmłodszym w poznawaniu świata i podsuwać im zabawki edukacyjne.

Na naukę nigdy nie jest za wcześnie

I nie chodzi tutaj o proces edukacyjny ujęty w sztywne ramy, ale raczej o rozwój i nabywanie nowych umiejętności poprzez zabawę. W przypadku dzieci dzieje się to bardzo naturalnie. Każdy etap dzieciństwa rządzi się swoimi prawami i w każdym uwaga najmłodszych jest skierowana na coś innego. Dlatego wybierając zabawki edukacyjne dla 3-latka z firm o sprawdzonej renomie, możemy mieć pewność, że są one dostosowane do poziomu umiejętności dziecka. To bardzo ważne, ponieważ dziecko nie będzie się zniechęcać przy wykonywaniu zadań. Jeśli zabawka edukacyjna nie byłaby odpowiednio dobrana i przewyższała możliwości malucha poziomem trudności, dziecko mogłoby się niecierpliwić, a zabawa nie sprawiałaby radości. 

Bezpieczeństwo podczas zabawy

Zabawki dla dzieci powinny być bezpieczne – wyprodukowane z zachowaniem obowiązujących norm (zarówno jeśli chodzi o materiały, jak i zawartość różnych elementów). Wiadomo, że zabawki edukacyjne dla 3-latków będą wyglądać inaczej, niż te dla dzieci starszych. I jest to podyktowane także względami bezpieczeństwa. Czołowi producenci zabawek edukacyjnych dbają, żeby korzystanie z nich było beztroskie – mając na względzie dobro dzieci oraz ich opiekunów.

Zabawki edukacyjne dla 3-latka – sposób na nudę

Dzieci łakną nowości, dlatego zwykłe zabawki często się im nudzą. Inaczej jest z zabawkami edukacyjnymi – są one wyzwaniem, a osiągnięty sukces zachęca malucha do powtórnej zabawy. To, że dziecko często wraca do tego typu zabawek, spowodowane jest też ich ciekawą formą oraz tym, że działają na wszystkie zmysły. Na przykład kolorowe zabawki edukacyjne dla 3-latka mają postać różnych gier, kart, klocków czy puzzli http://ksiegarnia-edukacyjna.pl/pol_m_Zabawki-_Wiek_3-5-lat_-3-lata_Edukacyjne-10424.html.

Zabawki edukacyjne to inwestycja ułatwiająca dalszą naukę „na poważnie”. Oprócz nabywania umiejętności językowych, matematycznych czy też ruchowych, najmłodsi rozwijają się dzięki nauce przez zabawę także pod względem społecznym (uczą się zasad pracy w grupie). Poza tym, takie zabawki to dla dziecka bezcenny czas spędzony z rodzicem.

 

Artykuł sponsorowany

Ciekawe artykuły:

• Zagadki logiczne i inne zagadki
• Niezwykłe opowieści o niezwykłych ludziach
• Gry i zabawy dla dzieci

    
    Zapoznaj się z innymi artykułami. Przejdź do zakładki Spis artykułów.

Symulator automatu do gier w Delphi część 4

<<-- Przejdź do części 1

Po sprawdzeniu bonusów przystępujemy do sprawdzania poszczególnych układów. Ogólnie mamy trzy typy układów: złożone z trzech takich samych cyfr, złożone z czterech elementów i z pięciu. Każdy z nich może występować w różnych konfiguracjach i być ułożony na różnych bębnach.

Na początek sprawdzamy układy złożone z trzech elementów, począwszy od lewej górnej poziomej trójki, czyli pola Memo 1, 2 i 3:

1 2 3 4 5

6 7 8 9 10 

11 12 13 14 15

if (M1=M2) and (M1=M3) then //jeżeli będą 3 takie same liczby obok siebie

begin

Memo1.Color:= clred; //zaznacz kolorem czerwonym trafione okno

Memo2.Color:= clred; //zaznacz kolorem czerwonym trafione okno

Memo3.Color:= clred; //zaznacz kolorem czerwonym trafione okno

Wynik:= StrToInt(Edit1.Text); //odczytaj wynik z pola Wyników

Wynik:= Wynik+(15*Stawka); //dodaj punkty za trafiony układ na tablicy Wygranych

Edit1.Text:= IntToStr(Wynik); //wyświetl wynik w polu Wyników

Konto:= StrToInt(Edit2.Text); //odczytaj Stan konta

Konto:= Konto+(15*Stawka); //dodaj punkty do konta za trafiony układ

Edit2.Text:= IntToStr(Konto); //wyświetl Stan konta

end;

Jak widzimy kod wykonujący ten warunek jest prawie identyczny z tym, którego używaliśmy do sprawdzania bonusów. Jedynymi zmianami są inne pokolorowanie pola (na czerwono) oraz przyznanie wyższej ilości punktów (15 pkt). W podobny sposób sprawdzamy układy złożone z większej ilości elementów, zawsze porównując, czy leżące obok siebie pola zawierają takie same cyfry.

Analizując kod programu, widzimy, iż znaczna jego część to tylko sprawdzanie kolejnych możliwych układów, jakie mogą wystąpić. Cały kod programu nie jest więc tyle skomplikowany, ile po prostu rozbudowany.

Na końcu warunków sprawdzających realizujemy nasze oczekiwanie, aby po wyświetleniu jednocześnie zer w środkowym i narożnych polach, program zamienił się w kapryśną fortunę i – w zależności od stanu naszego konta – uczynił nas bankrutem lub szczęśliwcem, któremu nie tylko umorzono dług, ale jeszcze dodano 50 punktów:

if (M1=0) and (M1=M5) and (M1=M8) and (M1=M11) and (M1=M15) then

begin

Memo1.Color:= clblue; //zaznacz kolorem niebieskim trafione okno

Memo5.Color:= clblue; //zaznacz kolorem niebieskim trafione okno

Memo8.Color:= clblue; //zaznacz kolorem niebieskim trafione okno

Memo11.Color:= clblue; //zaznacz kolorem niebieskim trafione okno

Memo15.Color:= clblue; //zaznacz kolorem niebieskim trafione okno

Konto:= StrToInt(Edit2.Text); //odczytaj Stan konta

if Konto > 0 then //jeżeli stan konta jest większy od zera

begin

Edit1.Text:= 'BANKRUT!!!'; //wyświetl napis 'BANKRUT' w polu Wygranych

Edit2.Text:= IntToStr(0) //wyświetl zero w polu Stan konta

end //bez średnika

else //jeżeli stan konta jest mniejszy od zera

begin

Edit1.Text:= 'BONUS!!!'; //wyświetl napis 'BONUS' w polu Wygranych

Edit2.Text:= IntToStr(50) //wyświetl 50 pkt w polu Stan konta

end;

end;

Na samym końcu procedury umieszczamy polecenie ograniczające nasze zadłużenie:

if Konto < (-200) then //jeżeli debet jest większy niż 200 pkt wtedy

begin

Button2.Enabled:=False; //...zablokuj przycisk Start

end;

Po przekroczeniu granicy długu ustalonej na 200 złotych program blokuje przycisk „START”, uniemożliwiając dalszą grę. Konstrukcja naszego kodu jest jednak tak zbudowana, iż w przypadku zablokowania konta możemy użyć przycisku „Zasil konto”, który doda nam 50 punktów i w ten sposób spłaci część długu, odblokowując przycisk „START”.

Polecenie sprawdzające wysokość długu i blokujące przycisk „START” musimy umieścić na samym końcu, gdyż może zaistnieć taka sytuacja, że w ostatniej chwili trafimy na układ, który spłaci część długu i stan naszego zadłużenia nie zostanie przekroczony. Musimy więc warunki sprawdzające poszczególne układy umieścić wcześniej, przed tym poleceniem.

Na podobnych zasadach, jakie użyliśmy w tym projekcie, możemy ustalać kolejne układy i bonusy, które nie zostały przez nas przewidziane. Z pewnością dużym uatrakcyjnieniem będzie także wymiana cyfr na obrazki oraz włączenie do projektu dźwięków towarzyszących kręceniu się bębnów i trafieniu bonusów czy układów. Nie jest to trudne zadanie, wystarczy tylko we właściwe miejsca dopisać jedną lub kilka (w zależności od użytych rozwiązań) linii kodu odtwarzającego dźwięk.

Artykuł pochodzi z mojej książki pt. "Delphi w przykładach dla początkujących". Zapraszam na Stronę książki.

Ciekawe artykuły:

• Przeżycia na granicy śmierci
• Niezwykłe opowieści o niezwykłych ludziach
• AntyNoble - śmieszne badania naukowe

    
    Zapoznaj się z innymi artykułami. Przejdź do zakładki Spis artykułów.