Jak nauczyć się chemii od podstaw?

Chemia to dla wielu uczniów czy studentów jeden z najtrudniejszych przedmiotów, co często wiąże się z brakiem zrozumienia podstaw lub po prostu z niewłaściwymi technikami nauczania. Dlatego nie ograniczaj się jedynie do obowiązkowych lekcji. Praca własna może przynieść Ci jeszcze więcej korzyści, a przede wszystkim sprawi, że poprawisz swoje oceny i dobrze przygotujesz się do matury.

 

Źródło: unsplash.com

Nauka chemii od podstaw – 4 niezawodne sposoby

Kurs online

To naprawdę nowoczesny sposób nauki, który coraz częściej jest wykorzystywany przez uczniów – chodzi tu oczywiście o kursy online, tworzone przez specjalistów z danej dziedziny. Zwróć tylko uwagę na opinie na temat tych lekcji, a przede wszystkim na prosty język i stosowanie zrozumiałych określeń. Najszybciej przyswoisz materiał, jeśli jest przedstawiony w prosty i w pełni przystępny sposób.

Nauka chemii od podstaw przy pomocy internetowych kursów może być ciekawym rozwiązaniem zarówno dla przyszłych maturzystów, jak i uczniów podstawówki. Możesz nawet nadrobić wiedzę z konkretnego zagadnienia, co jest sporym ułatwieniem podczas przygotowywania się do sprawdzianów, kartkówek czy nadrabiania zaległości po chorobie.

Indywidualne korepetycje

Kolejnym dobrym sposobem na naukę chemii od podstaw są korepetycje. W końcu indywidualne zajęcia z kimś, kto naprawdę dobrze zna i rozumie dany materiał na pewno zapewni Ci wiele korzyści. Jednak taki tradycyjny sposób prowadzenia korepetycji ma też kilka ograniczeń. Przede wszystkim dotyczy to lokalizacji – choć w dużych miastach możesz przebierać w ofertach, to na wsi czy mniejszych miejscowościach nie masz już takich możliwości. Często nawet brakuje naprawdę dobrych korepetytorów. Oczywiście wadą są też koszty, które bywają spore, jeśli nauczyciel jest faktycznie godny polecenia.

Pomoc nauczyciela ze szkoły

Bardzo często możesz skorzystać z pomocy nauczyciela chemii. W niektórych szkołach organizowane są nawet specjalne zajęcia dla chętnych uczniów. Wtedy możesz jeszcze raz przerobić dany materiał, zadać więcej pytań i rozwiązać kolejne zadania. Nauka chemii od podstaw w taki sposób jest jednak dość trudna, ponieważ musisz zacząć korzystać z dodatkowych zajęć już od pierwszych tygodni roku szkolnego.

Nauka z repetytorium i rozwiązywanie arkuszy maturalnych

Wielu maturzystów korzysta z repetytoriów i to właśnie tego typu książki służą im do nauki chemii. Jednak sprawdzi się to najlepiej w przypadku uczniów, którzy znają już podstawy, a zależy im jedynie na przypomnieniu sobie materiału sprzed roku czy kilku lat. Oczywiście bardzo pomocne są też arkusze maturalne, ponieważ ułatwiają przygotowanie się do sposobu oceniania tego egzaminu.

Ciekawe artykuły:

• Naczynie Dewara – sprawdź, co warto wiedzieć o kriogenicznym zbiorniku
  
• Czym charakteryzuje się dualny model kształcenia?
  
• AntyNoble - śmieszne badania naukowe

    
    Zapoznaj się z innymi artykułami. Przejdź do zakładki Spis artykułów.

Czy gnoza to źródło poznania?

Zadane pytanie:

Co Pan sądzi o wiedzy z księgi Zohar i ogólnie o kabałę? Czy ta wiedza przybliża nas do Boga? Czy Pana zdaniem jest to wartościowa wiedza? Teraz zaczynam studiować kabałę, która jest jakby nie patrzeć mocno związana z chrześcijaństwem i w której zasada jest miłość do drugiego człowieka. Droga kościelna pełna przepychu, zabobonów, hipokryzji, pedofilii, malwersacji a wcześniej morderstw, tortur i krucjat jakoś do mnie nie przemawia. Czy w ogóle w takiej instytucji może być Bóg? Kiedyś wierzyłem w te baśni o piekle i niebie i w rytuały kościelne, lecz nie dawało mi to żadnych odczuć duchowych, a nawet z punktu mojego serca czułem, że to nie prawdziwa droga i jest ona jedynie zewnętrzna. Pismo Święte przeczytałem dwa razy. Wystarczy je czytać ze zrozumieniem, żeby zrozumieć, że pisały to prymitywne umysły, a nie sam Bóg. Jest w nim wiele niejasności, dopisków setek edytorów, rzekomych objawień, sytuacji, które nie mogły mieć miejsca, sprzeczności z historią itd. Uważam, że jest tam 40% prawdy, która bardzo trudno wyłuskać z tak trudnego i zagmatwanego tekstu. Myślę, że wiele historii o Jezusie jest tam prawdziwych, lecz i tu edytorzy musieli wcisnąć swoje fantazje. Myślę, że gdy Jezus mówił o budowie świątyni, to nie chodziło mu o kościoły kapiące od złota, w których nauczają panowie w powłóczystych szatach w złotych czapkach, którzy lubią pierwsze miejsca na ucztach, lecz o świątynię swojego serca. Poza tym uważam, że jeśli pismo święte byłoby naprawdę święte, to w pierwszej kolejności przestrzegaliby go ludzie, którzy je głoszą, a tak nie jest (czyżby nie bali się piekła?). 

Odpowiedź:

Jedyna wartościowa wiedza dla mnie w tej chwili to Pan Bóg, Biblia, pisma świętych i przekazy z Nieba (uznane przez Kościół). Miałem to szczęście, że udało mi się zbliżyć do Pana Boga i zasmakować w Nim. W tej chwili wszystko to, co nie jest Bogiem, nie jest dla mnie interesujące. Jeśli chodzi o gnozę czy kabałę, z mojego punktu widzenia, jest człowiekowi niepotrzebne i szkodliwe. Bliskość z Bogiem jest tak wspaniała, że zajmowanie się kabałą czy dociekaniem ukrytej Prawdy, jest działaniem przeciwko sobie. Zresztą Bóg nie lubi, jak człowiek próbuje posiąść wiedzę dla niego ukrytą; lubi dusze proste, tylko Jemu oddane (tzw. dziecięctwo duchowe). Uważam, że nie jest to wartościowa wiedza. O wiele lepiej człowiek zrobi, jak poświęci ten czas na realne zbliżanie się do Pana Boga: najpierw mentalne, potem emocjonalne, a potem duchowe. Po ożywieniu swojej wiary w naszym życiu pojawią się takie barwy, że nic nie jest się w stanie z tym równać.

Jeśli chodzi o bliskość z Bogiem, to nabywa się ją tak samo, jak z drugim człowiekiem. Trudno nawiązać z kimś bliskość, jeśli się o tej osobie nie myśli, nie tęskni, nie pragnie, z którą się nie rozmawia, nie dzieli swoimi smutkami i radościami itp. W tym miejscu zawsze zadaję rozmówcy pytanie retoryczne, kiedy mówi, że Boga nie ma lub że nie odczuwa Boga, pytam się „a ile razy dzisiaj pomyślałeś o Panu Bogu? (poza modlitwą)” i zaraz człowiek ma odpowiedź, dlaczego Bóg się nie angażuje.

Rozdzielnice – porady praktyczne przy podłączaniu część 3

<<-- Przejdź do części 1

Jeśli z całego oczka pozostała tylko metalowa śruba (bo ktoś rozwalił ceramikę, aby wkręcić większy bezpiecznik), co dosyć często się spotyka, wtedy miejmy tego świadomość, że łapiąc ją szczypcami, prąd pojawi się na metalowych elementach szczypiec. Po ich dotknięciu palcem porazi nas prąd, dlatego potrzebne jest skupienie – możemy trzymać tylko za izolowane rękojeści.

Wypalona podstawa główki bezpiecznikowej

Przy okazji zwracamy uwagę na porcelanową główkę, która służy do wkręcania bezpiecznika topikowego. Jeśli w miejscu stykania się bezpiecznika z podstawą tej główki jest wypalenie, zaśniedzenie czy inne czynniki utrudniające przepływ prądu, należy taką główkę wymienić na nową. Każde takie utrudnienie na drodze prądu powoduje grzanie się złącza i wzrost zużycia prądu.

 

12. Sprawdź elementy rozdzielnicy

Jeśli kupujesz w sklepie rozdzielnicę z przygotowanymi już różnymi elementami (np. RCD, gniazda siłowe czy gniazda 230 V) i wykonaną w środku instalacją do tego wszystkiego, nie zakładaj w ciemno, że wszystko jest dobrze zrobione, bo w końcu to ze sklepu. Zawsze wszystko samemu sprawdź przed podłączeniem, bo zdarzają się błędy w połączeniach.

Czasami takie rozdzielnice przychodzą do sklepu w częściach i dopiero w sklepie są montowane, niekoniecznie przez osobę kompetentną. Lepiej samemu wszystko sprawdzić, zarówno przed podłączeniem, jak i po podłączeniu, czy rozdzielnica (np. na budowie) jest bezpieczna dla tych, co będą z niej korzystali.

13. Opisz w rozdzielnicy, co do czego jest

Montując rozdzielnicę wieloelementową, opisz, który element, od czego jest. Zazwyczaj z braku miejsca stosuje się oznaczenia w postaci kolejnych cyfr: 1, 2, 3..., a na tylnej stronie drzwiczek przykleja się kartkę z opisem, co każda cyfra oznacza.

Z uwagi na to, że w rozdzielnicy trzeba zdjąć przednią osłonę, aby dostać się do przewodów, pozbywamy się w ten sposób informacji, który element, od czego jest, bo ona znajduje się przecież na pokrywie. Aby nie trzeba było za każdym razem przykładać pokrywy, żeby odnaleźć właściwy element, warto na końcówkach przewodów, które podłączmy do elementów (np. esów) nakleić lub zawiesić małe karteczki z tymi samymi cyframi, co na pokrywie. Po zdjęciu pokrywy nadal wtedy wiemy, który element, od czego jest.

Montując małą skrzynkę bezpieczników w mieszkaniu także warto opisać, który bezpiecznik, od czego jest, tym bardziej że producent razem ze skrzynką często daje odpowiednio przygotowany samoprzylepny pasek papieru, który pod esami można przykleić i opisać.

 

14. Zostaw wolne miejsce w rozdzielnicy

Przy dobieraniu wielkości rozdzielnicy zawsze bierz ją na więcej elementów, niż potrzebujesz. Zaleca się, aby mogła ona pomieścić około 20% więcej elementów, niż będziesz montował. Prędzej czy później może bowiem zajść potrzeba rozbudowy instalacji, dołożenia nowego obwodu, zabezpieczenia lub sterowania – gdzie to wszystko pomieścisz, jeśli zamontujesz zbyt małą rozdzielnicę, nie uwzględniając późniejszej rozbudowy?

Najlepszą jednostką do oceny wielkości rozdzielnicy jest „segment”, czyli miejsce na listwie, jakie zajmuje jeden es. Niektóre bowiem elementy zajmują na listwie więcej miejsca niż pojedynczy (jednofazowy) es. Oto kilka przykładów: Wyłącznik nadprądowy trzyfazowy zespolony wypełnia trzy miejsca (po jednym na każdą fazę), zatem zajmuje on miejsce 3 segmentów. Wyłącznik różnicowoprądowy jednofazowy zajmuje dwa segmenty, a zegar sterujący 3 segmenty. Przeliczając w ten sposób elementy, które chcemy zamontować, dodając 20% rezerwy, wiemy, jak dużą rozdzielnicę musimy kupić. Zauważ, że i producenci rozdzielnic operują tą jednostką, podając, na ile segmentów przygotowany jest ich produkt. Często wręcz widać to w nazwie, na przykład RNT 6 (sześć segmentów) czy RN 8 (osiem segmentów).

Artykuł pochodzi z mojej książki pt. "Porady praktyczne dla początkującego elektryka". Zapraszam na Stronę książki.

Ciekawe artykuły:

• Zasilanie instalacji – porady praktyczne
  
• Bezpieczeństwo w pracy elektryka – porady praktyczne
  
• Schemat lampy z czujnikiem ruchu Fogler DL-2400
  

    
    Zapoznaj się z innymi artykułami. Przejdź do zakładki Spis artykułów.

Rozdzielnice – porady praktyczne przy podłączaniu część 2

<<-- Przejdź do części 1

Może być też taka sytuacja, że wystarczy tylko przeciąć drucik bez zdejmowania plomby, tak jak jest to pokazane na fotografii poniżej. W takim przypadku plombę zostawiamy w spokoju, nie zrywamy jej. Zwracamy uwagę w tym miejscu, że możemy zerwać tylko plombę monterską, czyli tę, która bezpośrednio zabezpiecza pokrywkę zasłaniającą przewody. Plombę zabezpieczającą wnętrze licznika absolutnie nie możemy ruszać.

Elementy licznika prądu, które możemy zdjąć

7. Urwana śrubka od plomby w liczniku prądu

W praktyce elektryka zdarzają się różne wpadki, sytuacje, które zamiast pomóc, pogorszyły tylko sprawę. Do takich przypadków należy urwanie plastiku trzymającego nakrętkę od pokrywki w liczniku energii elektrycznej. Ta nakrętka jest od śruby, przez którą przechodzi drucik od plomby. Urwanie nakrętki powoduje, że nie sposób wkręcić śrubki, a tym samym zabezpieczyć pokrywkę przed jej ściągnięciem i dostaniem się do przewodów.

Rozdzielnice – porady praktyczne przy podłączaniu część 1

W praktyce elektryka spotykamy się z różnymi obszarami pracy zawodowej. Jednym z nich jest montaż i podłączenie rozdzielnicy (skrzynki bezpieczników) przy nowo prowadzonej instalacji lub modernizacji (wymiany) starej rozdzielnicy. Poniżej prezentujemy kilka porad praktycznych, czyli takich płynących z doświadczenia, jako kontynuacja cyklu pt. „Porady praktyczne dla początkującego elektryka”.

1. Uważaj na gniazda ceramiczne

Kiedy wymieniasz gniazdo ceramiczne do bezpiecznika topikowego, nie dokręcaj śrub mocujących na siłę, bo gniazdo pęknie – to w końcu ceramika, która pod wpływem naprężeń potrafi pęknąć.

Gniazdo ceramiczne

Gniazdo ceramiczne dokręć mocno, ale nie za mocno: jak we wszystkim, z wyczuciem. Pamiętaj, że za lekko dokręcone też nie powinno być.

 

2. Przewód zasilający wprost do największego obciążenia

W skrzynce bezpieczników lub rozdzielnicy domowej przewód zasilający podłącz do esa (lub bezpiecznika), który zabezpiecza obwód najbardziej obciążony, czyli zazwyczaj kuchnię. Jeśli wydzieliliśmy w kuchni kilka obwodów elektrycznych, przewód zasilający podłącz do tego najbardziej obciążonego, np. od płyty indukcyjnej.

Ktoś może zapytać, co za różnica, w którym miejscu podłączyć przewód zasilający skoro i tak poprzez mostek prąd rozchodzi się równomiernie do wszystkich bezpieczników. Jeśli zastanowisz się dłużej lub przyjrzysz się fizycznemu układowi połączeń, stwierdzisz, że jednak jakieś znaczenie to ma.

Jak ułatwić sobie pracę przy prowadzeniu instalacji elektrycznej część 2

<<-- Przejdź do części 1

Jeśli wewnątrz mieszkania znajduje się ściana lub belka nośna, wtedy w tym miejscu kończy się na pewno kanał, bo na nich opierają się dwie płyty: kończy się dłuższa, a zaczyna krótsza, zazwyczaj idąca w stronę kuchni lub łazienki.

Jeśli na ścianie nie widać pęknięć i w związku z tym trudno wywnioskować czy są w ścianie kanały, wtedy wykonajmy kilka wierceń sondujących (z uwagi na ścianę betonową najlepiej użyć wiertła 12 mm). Jako że szerokość kanału wynosi około 14 cm, więc jeśli zrobimy kilka wierceń co 2-3 cm na odcinku powiedzmy 12 cm, to jeśli tylko kanał jest, to na pewno na niego w ten sposób natrafimy.

Warto pamiętać o tym, że pierwszy kanał w ścianie czy suficie będzie rozpoczynał się w odległości około 10 cm od pęknięcia, bo kanał jest przecież oblany betonem, aby to wszystko trzymało się jakoś razem. Warto także wiedzieć, że taka płyta ma zazwyczaj szerokość 120 cm, więc wystarczy nam zaobserwować tylko jedno pęknięcie, aby szybko ustalić położenie kolejnych płyt.

Kolejna przydatna informacja to grubość warstwy betonu, czyli jak głęboko trzeba wiercić, aby dostać się do kanału. Możemy przyjąć, że jeśli po wywierceniu otworu o głębokości 4-5 cm wiertło nie wpadło nam do środka, to znaczy, że w tym miejscu kanału nie ma.

Na koniec uwaga techniczna: W ścianach i sufitach z wielkiej płyty kanały są okrągłe i są wykonane z betonu. Na niektórych ścianach w kuchni i w łazience możemy natomiast spotkać kanały prostokątne, zazwyczaj wykonane z cegły. Są to kominy. Wykorzystywane są one do zapewnienia wentylacji i do odprowadzania spalin z junkersa. W takich kominach przepisy nie pozwalają prowadzić ani przepuszczać przez nie przewodów. Na takich ścianach trzeba kuć bruzdę po ścianie lub wybrać inną drogę.

4. Cegła dziurawka ułatwia pracę

Ściany działowe czasem są zbudowane z cegły dziurawki, więc wystarczy rozkuć tylko spoiwo między cegłami i otworami w cegle przepuścić przewód, jeden lub nawet kilka, otwór jest dość szeroki. Nie trzeba koniecznie kuć bruzd w ścianie, a potem gipsować to wszystko.

Przewód puszczony w cegle dziurawce

5. Kanał, czyli jak pozbyć się gruzu

Mając już wykuty szeroki otwór pod puszkę dla gniazdka lub wyłącznika, wykorzystajmy ten otwarty kanał i przed zagipsowaniem puszki wrzućmy do niego gruz, który zgromadził się nam podczas pracy. Pozbędziemy się w ten sposób problemu, co zrobić z gruzem.

Jak ułatwić sobie pracę przy prowadzeniu instalacji elektrycznej część 1

Powiedzenie mówi, że robota lubi głupiego. Nie ma w tym powiedzeniu nic niezrozumiałego. Jeśli nie zastanawiamy się nad tym, co i jak robimy, jeśli wykonujemy swoją pracę bezmyślnie, musimy się liczyć z tym, że będą się pojawiać problemy, co często będzie skutkowało wykonaniem tej pracy jeszcze raz.

Czasem fachowcy tak się śpieszą z robotą, że nie mają czasu na wybranie optymalnej metody do wykonania danej usługi. Wydaje im się, że jeśli będą za długo stali i zastanawiali się, klient może pomyśleć, że są w swojej pracy zagubieni lub nieprofesjonalni. To nie jest wstyd dla fachowca, nawet profesjonalisty, jeśli zastanawia się nad koncepcją pracy lub czyta zalecenia producenta dla montera zawarte w instrukcji obsługi.

Poniżej prezentujemy kilka porad praktycznych, które ułatwiają, a często i przyśpieszają nam wykonywaną pracę w obrębie prowadzenia instalacji elektrycznej. Możemy kuć bruzdy w ścianach długimi odcinkami, stracimy czas, siłę i wymęczymy wiertarkę. Kto głupiemu zabroni? Mądry fachowiec zastanowi się i znajdzie sposoby, aby tę pracę sobie ułatwić. Oto kilka takich sposobów:

Instrukcja obsługi po polsku parowaru Russell Hobbs, część 2

<<-- Przejdź do części 1

CZAS GOTOWANIA I BEZPIECZEŃSTWO ŻYWNOŚCI

31 Te czasy są tylko wskazówką. Są przeznaczone na pojedynczą warstwę jedzenia w dolnym koszu.

32 Przedłuż te czasy:

a) jeśli używane są 2 lub 3 kosze, ponieważ para musi podgrzać więcej jedzenia

b) jeśli dana potrawa jest gotowana w drugim lub trzecim koszyku

c) jeśli jedzenie jest ułożone warstwami w koszyku

33 Ogólnie rzecz biorąc, im dalej jedzenie jest od żywiołu, tym dłużej trwa gotowanie.

34 Musisz poeksperymentować, aby znaleźć godziny i pozycje, które pasują do twoich ulubionych potraw.

35 Przed podaniem sprawdź, czy jedzenie jest odpowiednio ugotowane. W razie wątpliwości ugotuj jeszcze trochę.

36 Mięso, drób i produkty pochodne (mielone, hamburgery itp.) gotuj, aż soki będą klarowne.

37 Smaż rybę, aż miąższ będzie nieprzezroczysty. 

 

Parowar Russell Hobbs 21140

MISKA RYŻOWA

38 Kiedy gotujesz ryż, napełnij miskę ryżem nie więcej niż do połowy.

39 Dodaj wodę do miski na ryż – mniej więcej jedną i ćwierć objętości ryżu (ryż wchłonie część wody).

Nie używaj małży otwartych przed gotowaniem. Gotuj na parze, aż muszle całkowicie się otworzą i wyrzuć te, które nie są otwarte po ugotowaniu. Aby warzywa liściaste pozostały zielone i chrupiące, lekko gotuj, a następnie zanurz w lodowatej wodzie (to znaczy warzywa).

40 Umieść miskę na ryż w górnym koszu. Jeśli umieścisz ryż pod innymi produktami spożywczymi, soki zmienią smak ryżu, a dodatkowy płyn może sprawić, że będzie papkowaty.

41 Ryż powinien zająć od 15 do 20 minut, w zależności od rodzaju, ilości i osobistego gustu.

42 Sugerujemy spróbować po 15 minutach, a następnie w razie potrzeby gotować dłużej. 

Parowar Russell Hobbs 21140 instrukcja obsługi PL po polsku, część 1

 

Parowar Russell Hobbs 21140

WAŻNE

 

Przestrzegaj podstawowych środków ostrożności, w tym:

 

1 To urządzenie może być używane przez dzieci w wieku od 8 lat i powyżej oraz osoby o obniżonej sprawności fizycznej, sensorycznej lub umysłowej zdolności lub brak doświadczenia i wiedzy, jeśli mają były nadzorowane/instruowane i rozumieją związane z tym zagrożenia. Dzieci nie mogą bawić się urządzeniem. Czyszczenie i użytkownik konserwacji nie mogą wykonywać dzieci, chyba że są starsze niż 8 i nadzorowane. Trzymaj urządzenie i kabel poza zasięgiem dzieci poniżej 8 roku życia.

2 Jeśli kabel jest uszkodzony, należy zwrócić urządzenie, aby uniknąć zagrożenia. Powierzchnie urządzenia nagrzewają się.

3 Nie wkładać do parowaru mrożonego mięsa ani drobiu, przed użyciem całkowicie rozmrozić.

4 Nie dotykaj gorących powierzchni podstawy, pokrywki, koszy, miski na ryż lub tacy. Posługiwać się rękawice kuchenne lub szmatkę i podnosić je tylko za uchwyty.

 

5 Nie sięgaj nad parowiec, gdy jest gorący, para wydostanie się przez otwory pokrywka i krawędzie koszy.

6 Nie używaj parownicy w pobliżu lub pod zasłonami, półkami, szafkami lub czymkolwiek, co może zostać uszkodzony przez wydobywającą się parę.

7 Nie przykrywaj naczynia do gotowania na parze ani nie kładź na nim niczego.

8 Odłącz parowiec, gdy nie jest używany, przed przenoszeniem i przed czyszczeniem.

9 Nie używaj akcesoriów ani przystawek, chyba że je dostarczymy.

10 Nie używaj parowca do celów innych niż opisane w niniejszym instrukcje.

11 Nie używaj parowaru, jeśli jest uszkodzony lub działa nieprawidłowo.

PRZYGOTOWANIE

Porady praktyczne przy prowadzeniu instalacji elektrycznej

W kolejnym artykule poświęconym poradom praktycznym dla początkującego elektryka prezentujemy kilka porad ogólnych związanych z prowadzeniem lub wymianą instalacji elektrycznej. Jak wszystkie nasze porady, płyną one z wieloletniego doświadczenia w praktyce zawodu.

 

1. Zmień główny bezpiecznik na automat

Przed wymianą starej instalacji na nową warto zmienić sobie główny bezpiecznik do mieszkania (zabezpieczenie przedlicznikowe) na automat. W przypadku uszkodzenia któregoś z przewodów instalacji w mieszkaniu (przewiercenie, przecięcie itp.) i wystąpienia zwarcia nie będziemy musieli martwić się skąd wziąć bezpiecznik na wymianę. Oszczędzimy także w ten sposób swoje finanse. Po co kupować bezpieczniki topikowe na wymianę skoro można użyć automatu. Takie używane automaty przecież bez problemu możemy pozyskać z dotychczasowych wymian instalacji, bo czasem się trafiają. Mamy je więc za darmo.

Jeśli mamy taką możliwość, w podobny sposób możemy zamienić bezpieczniki zabezpieczające poszczególne obwody instalacji w mieszkaniu. Przy zwarciu one także zadziałają i się przepalą. Często przecież przy przecięciu przewodu lecą oba bezpieczniki: ten od obwodu i ten główny. Po wymianie instalacji lub wykonanej usłudze możemy wykręcić swój automat i wstawić bezpiecznik ten, co był lub inny (nowy).